Bjarmi - 01.03.2004, Blaðsíða 8

Ragnar Gunnarsson
Hún var mótuð af trú sinni
Viðtal við Guðrúnu Ásmundsdóttur höfund og leikstjóra
leikritsins um Úlafíu Jóhannsdóttur
Ég var mættur á Grandaveginn
upp úr hádeginu fyrir stuttu.
Guðrún hefur löngum verið með
mörg járn í eldinum og því
þurfti að leita færis svo viö
gætum hist. Er ég kom var lagt
á borðið, kaffi, brauð og kökur.
Um leið og kaffið rann Ijúflega
niður rifjuöum viö upp skemmti-
legar minningar frá fyrri fund-
um. Síðan fórum við að ræða
um Olafíu Jóhannsdóttur og
leikritið góða.
Hvernig kynntist þú Ólafíu?
Þetta byrjaði allt með því að mikil
vinkona mín frá Eskifirði sendi
mér ævisöguna hennar, Frá myrkri
til Ijóss (Arthur Gook, Akureyri
1925). Flún sagöi mér að þetta
væri eitthvað sem ég hefði áhuga
fyrir. Mér fannst þetta lika merki-
legt en einhvern veginn kom ég
mér ekki til að lesa bókina strax,
þó svo hún heillaði mig. Ólafía
kom til tals i sambandi við 100
ára afmæli Hvítabandsins áriö
1995. í því sambandi var ég að
nefna við þær að skrifa leikrit.
Ólafía var ein af stofnendunum.
En úr þessu varð ekki útgáfa sögu
Hvítabandsins var mér ásamt
mörgu öðru mikil hjálp. Ég hitti
svo Helgu Hróbjartsdóttur og hún
heyrði á mér að mig langaöi að
skrifa leikrit um Ólafíu og var hin
mesta hvatningarkona í því að fá
mig af staö. Þá var eins og kveikt
væri á púðurtunnu. Hún gekkst í
að ég kæmist til Noregs og KFUK
styrkti mig til þess. Konurnar í
KFUK fengu fyrir mig herbergi í
Osló, og þar dvaldi ég í mánuð og
stúderaöi. Þegar Ijóst var að þetta
stóð til þá komu til mín svo mörg
tilboö. Þaö er alltaf verið að
áreita mann, með alls kyns verk-
efni. Viö það ýttist Ólafía til hlið-
ar, en þá dreymdi mig hana.
Hvernig var draumurinn?
í draumnum leigði ég íbúð með
henni þar sem ég var komin í
mitt hreina hvíta rúm í sama
herbergi og Ólafia. Ólafia lagöi
alltaf svo mikið upp úr þvi að all-
ar manneskjur ættu að geta
sofnað í hreinu rúmi. Hjálpræðis-
herinn dreifði um tima hreinu lini
til fólks fyrir jólin. Ég fór í
draumnum í hreint rúm, úr poka-
lérefti. Þá hringdi bjallan og ég
stökk fram. „Þú þarft ekki alltaf
að hlaupa Guðrún," sagði Ólafía.
Ég skreið aftur upp i og fann
sængina, og þá fylltist forstofan
*
*