Bjarmi - 01.03.2004, Blaðsíða 11

ing eftir stúlku sem lýsir því aö
hún hafi séö auglýst I blöðunum
fyrirlestur Ólafíu í lönó: Ástir ungra
manna. Hún fór á fyrirlesturinn til
aö sjá stúdentana sem mættu á
fund Stúdentafélagsins og lýsir
þessu svo: Sigurður Nordal talaði
fyrst og var mikil hrifning. Svo
kemur inn á sviðiö kona um sex-
tugt með köflótta svuntu og grátt
hár til að flytja fyrirlestur um ástir
ungra manna. Stúdentarnir byrjuðu
bara aö hlæja, en hún horfði fram
fyrir sig. „Já, hlæið þið bara út
drengir mínir, svo er svolítið sem
ég þarf að segja ykkur." Síðan tal-
aði hún um kynferðissjúkdóma, um
sýfilis, sem átti ekki að fyrirfinnast
á íslandi en gerði það vissulega,
það var bara ekki talað um það.
Eins var þagað yfir því þegar ein-
hver sýktist, t.d. er stúlkurnar fóru
út í dönsku skipin. En Ólafía vissi
um hvað var að ræða. Það mátti
heyra saumnál detta á fundinum
þeim. Hvílíkur kjarkur!
Hvaða þáttátti trúin í iifi Óiafíu?
Það má segja að trúin hafi haft
allt að segja. Hún fór virkilega að
byrja að afreka þegar hún gekk
fram í krafti Guös. Stúlkurnar sem
hún starfaði á meðal fundu þetta.
Ævisagan hennar, Frámyrkritil
ijóss, á að vera trúarboðskapur,
vitnisburður um trú hennar en
hún til sinnar endurnýjunar í
trúnni. Auðvitað er svo fólk sem
skilur ekkert í þessu. Ég hef heyrt
unga sagnfræðinga segja að hún
hafi trúlega orðið geðbiluð um
tíma, þ.e. á því tímabili sem trúin
tók yfir. Þetta fólk skilur ekki að
Ólafía hafi haft nokkurn hlut til
að iðrast. En það er fyrst þegar
við förum að skynja okkur sem
syndara að hlutirnir fara að gerast
og Guð kemst að í lífi okkar. Árið
1908 gaf hún út hér á landi bók-
ina Daglegtljós. Fyrirmyndin er
ensk eða bandarísk, en formálinn i
bókinni er eftir Ólafiu, alveg ynd-
islegur. Síðan er margbúið að
endurprenta þessa perlu.
Ég er með Biblíuna hennar í
láni frá KFUK. Ég er víst búin að
hafa hana nokkurn tíma. Ólafía las
þessa bók, strikaði undir og skrif-
aði eitt og annað á spássiuna. Það
er óskaplega mikill styrkur að lesa
þessa Biblíu hennar og það er eins
og Ólafía sé að tala og ég veit
hvað hún er að hugsa þegar ég sé
undirstrikanir hennar í Bibliunni. Á
hennar tíma voru bréf og bréfsefni
svo dýr að nýta þurfti það sem til
var. Oft eru þetta enskar þýðingar
á textanum og þannig var hún i
raun að bera saman og leiörétta
íslensku útgáfuna. Hún hefur lesiö
Biblíuna mikið og veriö mótuð af
boðskap hennar.
Kristin amma (Guðrún Ásmundsdóttir) og Ólafia (Ragnheiður Harpa Leifsdóttir).
ekki einhver afrekasaga. Hún segir
manni hvað breytist þegar maður
kemst til trúar. Hjá Ólafíu var að-
alatriöiö aö iörast, þannig komst
Þetta var þrekvirki að semja
leikritið og koma því upp.
Já, þetta var mikið verk. En ýmsir
greiddu götu okkar þó svo að
aldrei hafi þetta verið neitt sem
gaf af sér, ég er ekki enn laus við
allar skuldir. Við settum þetta upp
í öllum einfaldleika, ég hafði ekki
fjármagn I leiktjöld, en vissi að ég
yrði að hafa almennilega leikbún-
inga, gömlu peysufötin og það
allt. Kvenfélög um land allt tóku
sig til og styrktu þennan þátt,
sendu t.d. 5 eða 25 þúsund krónur
og það safnaðist saman til að
greiða fyrir búningana. Leikritið
fékk síðan geysilega góöar mót-
Einar Benediktsson
(Guðmundur Sigurðs-
son) og Ólafía, ung
stúlka (Ragnheiður
Harpa Leifsdóttir).
Ævisagan hennar, Frá myrkri til
Ijóss, á að vera trúarboðskapur,
vitnisburður um trú hennar en ekki
einhver afrekasaga. Hún segir manni
hvað breytist þegar maður kemst
til trúar.
tökur. Aftur og aftur var fullt hús.
Við frumsýndum í Mosfellskirkju
en fluttum okkur svo í Fríkirkjuna
og gamla Iðnó.
Á frumsýningunni hugsaði ég:
Svona vil ég að Ólafía sé leikin,
einhvern tímann hafði ég hugsað
mér stórsýningu með öllu því sem
leikhúsiö getur veitt, en þessi fá-
tæklega sýning, með fallegum
búningum, stórum Ijósmyndum frá
Reykjavík þessa tíma, leikurinn og
sagan er svo stórkostleg. Góðir
11