Bjarmi - 01.03.2004, Blaðsíða 26

svo vorum viö líka nokkur sem
hittumst einstaka sinnum í Kefla-
vík. Þaö er svo í ágúst 74 aö viö
stofnum hóp sem við köllum
Kristið æskufólk í Keflavík (KÆK).
Hverjir voru helstu mótunarþœtt-
irnir í lífi ykkar hvað þetta varðar?
M: Þaö voru eiginlega mest börn
kristniboöskvennanna og vinir
þeirra sem voru í þessum hóp. Það
má segja að þetta hafi oröiö til
fyrir þeirra bænir.
R: Á þessum tíma kynntist ég
mörgu nýju fólki. Þannig
komumst viö t.d. í kynni viö hóp
sem hittist í Mosgerði 7. Þar voru
t.d. Friðrik Schram, Eiður Einars-
son, þú sjálf og fleiri. Þegar við
stofnuöum Kristiö æskufólk, höfö-
um viö líka komist í kynni viö
Ungdom i Oppdrag, sem eru norsk
kristniboösamtök innan Youth
With a Mission (YWAM, Ungt fólk
með hlutverk) en það hafði komið
boðunarhópur frá þeim hingað.
Þau voru með götutrúboð í
Reykjavík niðri í miðbæ og víðar
sumarið 74, þau komu til Kefla-
víkur og hvöttu okkur að gera
eitthvað meira og við stofnuðum
KÆK í framhaldi af því.
M: Kristið æskufólk var í raun-
inni æskulýðsfélag innan þjóð-
kirkjunnar. Það var reyndar mjög
merkilegt dæmi, í það minnsta í
okkar augum, því viö teljum þetta
fyrsta „karismatíska" æskulýðsfé-
lagið innan þjóðkirkjunnar. Þarna
var „karismatíska" vakningin, eða
náöargjafavakningin, nýlega kom-
in til landsins.
R: Já, og þaö voru skiljanlega
margirsem höfðu áhyggjuraf
þessu, fólk vildi aðvara okkur og
taldi að við værum á hættulegri
braut. Við fengum nokkrar heim-
sóknir þar sem fólk kom til að sjá
og reyna aö tala okkur til.
Söngstíll okkar var líka öðruvísi en
fólk átti að venjast, við sungum
t.d. mikið á ensku og Norður-
landamálum svokallaða kóra sem
voru sungnir aftur og aftur í lof-
gjörðarstíl meö uppréttum hönd-
um. Nú er þetta ósköp eðlilegt og
flestir textar á íslensku.
Siðan óx annað starfút frá þessu?
M: Þetta var mjög blómlegt og
gott starf og flestir þessara krakka
hafa varðveist í trúnni og eru í
kristilegu starfi, margir hverjir í
forsvari á sínum stað. Á þessum
tíma byrjuðum við með barna-
starf, KÆK sá um sunnudaga-
skólastarf í fjórum sóknum i nokk-
ur ár: Innri- og Ytri Njarðvík, Vog-
um og Keflavík. Við Raggi héldum
því síðan áfram og vorum í 25 ár
með sunnudagaskólann í Keflavík
og hátt í 10 ár með sunnudaga-
skólann í Vogum. Hluta af þessum
tíma vorum einnig með sunnu-
dagaskóla í Grensáskirkju. En
sunnudagaskólinn í Keflavík var
okkar heimaakur. Það var oft fjöl-
mennt og fullt út úr dyrum, mest
held ég aö það hafi verið þegar
við töldum um 560 með fullorðn-
um. Þegar maöur starfar svona
lengi fer maöur að upplifa að
börnin sem voru hjá okkur fyrst
koma aftur með sín börn. Það er
dálítið skrýtin tilfinning.
R: Ég fór i skóla hjá YWAM í
Noregi eða SOE (School of Evang-
elism) eins og það var kallað,
þetta var eins konar biblíu- og
kristniboðsskóli þar sem áhersla
var lögð á kristniboð í borgum. Á
meðan ég var í þessum skóla kom
eitt sinn hollenskur kennari,
Herman ter Welle. Hann kenndi
um starf á meðal barna. í einni
kennslustundinni sagði hann við
mig að ég ætti eftir aö vera í
barnastarfi stóran hluta ævinnar
og aö ég ætti eftir að ná til allra
barna á íslandi og barna í Færeyj-
um! Mér fannst þetta mjög sér-
stakt en á sama tíma ótrúlegt því
mér fannst ég ekki kunna að
koma fram við börn. Þau voru
hrædd viö mig og ég viö þau.
Hefurþetta komiö fram?
R: Já ég er enn í barna- og ung-
lingastarfi. Þegar við vorum meö
fastan þátt i Stundinni okkar hjá
Bryndísi Schram þá má kannski
segja aö ég hafi a.m.k. náö til
flestra barna.
M: Við áttum eftir aö kynnast
þessum manni betur. Eftir að
Raggi kom heim frá Noregi giftum
við okkur og þá fengum við bréf
frá Herman ter Welle þar sem
hann bauð okkur á Evrópuráð-
stefnu um barnastarf. Viö fórum í
sex vikna flakk um Evrópu en það
var brúðkaupsferðin okkar og þá
fórum við á þessa ráðstefnu í
Hollandi. Þessi ráðstefna hafði
mikil áhrif á okkur bæði og skerpti
hugsjón okkar um barnastarf.
R: Þessi ráðstefna var reyndar
ávöxtur af Lausanne 74 fundin-
um, mikilli kristniboðs- og boðun-
arráðstefnu sem haldin var árið
1974. í Lausanne 74 var starfs-
hópur um trúboð á meðal barna
og unglinga, en i honum voru t.d.
þau Herman ter Welle, Loren
Cunningham, og Claire-Lise de
Benoit (Ragnar og Málfríður
þýddu síðar barnabók eftir hana
sem UFMH gaf út og heitir hún:
Það ersatt og allir œttu að vita
það) Hópurinn komst aö þeirri
niðurstöðu að stefnt yrði að Evr-
ópuráðstefnum um boðun fagn-
aðarerindisins á meðal barna. Við
fórum á þessar ráðstefnur í nokk-
ur ár og síðasta árið fórum viö
sem starfsmenn. Síðasta árið fóru
fleiri með okkur héðan.
M: Á þessum Evrópuráðstefn-
um fengum við margar hugmyndir
og þar mynduðust sambönd, sem
við erum meö enn í dag og á ráö-
stefnunni 76 kynntumst við í
fyrsta sinn brúðunotkun í barna-
starfi. Við vorum ákaft hvött til að
byrja með brúður, þó það yrði það
eina sem við tækjum með okkur
26