Bjarmi - 01.03.2004, Blaðsíða 12

Engin orð geta lýst því...
Biö þú um auðmýkt til að fela þig valdi
sannleikans, um náð til að leita hans með
kostgæfni, náð til aö meta hann dýrmætari
öllu ööru, náð til að beygja þig undir dóm
hans um sekt þína og spillingu. Meöan vér
höldum aö vér af sjálfum oss megnum að
finna sannleikann,
finnum vér hann
ekki, því aö á meðan
vér höldum þetta
erum vér i mótsögn
viö lögmál hans, en
þegar vér komum til
Drottins allslausir og
biðjum hann aö gefa
oss afnáö sinni hæfi-
leika til að veita
sannleikanum við-
töku, þá öðlumst vér
þenna hæfileika.
Mótspyrna vor á
móti Drottni er ótrú-
lega einbeitt og líf-
seig. Ég held að Guð
hafi orðið að svipta
mig algerlega heilsu
og kröftum svo aö ég mánuðum saman lá
milli lífs og dauða, - já árum saman hefi ég
veriö því nær ófær til vinnu og mannlega
talaö ónóg sjálfri mér, - til þess að ég yröi
aö þreifa á sannleikanum, yrði fyrir reynd-
ina að sannfærast um að Guðs orð er
sannleikurinn, er líf og andi, að ritningarnar
vitna um Jesúm Krist, sannan Guð og sann-
an mann, sem dó fyrir syndir vorar og var
særður fyrir vorar misgerðir, aö kjarni allrar
ritningarinnar er Jesús Kristur, fórnfæröur
syndurum til frelsis, að ekkert er til sem
hreinsað fái sálina og gert hana hæfa til
eilífrar sambúðar við Guð, nema blóð Jesú
Krists, sem var úthellt á Golgata til lausn-
argjalds fyrir alla, sem trúa á hann; það eitt
getur tekið burt sekt mina, og það eitt nið-
urbrýtur vald syndarinnar yfir hjarta mínu.
Blóð Jesú Krists er það eina, sem getur
drepið eitur syndarinnar í mannshjartanu,
það er það eina, sem
getur slökkt eldinn og
drepið orminn sem aö
öðrum kosti nagar
hjartað að eilífu.
Aldrei get ég full-
þakkað Guði fyrir, að
hann hefir gefiö mér
náð til að trúa sinu
orði og að meötaka
Jesú Krist sem frelsara
minn, sem einustu von
mina um sátt viö Guð,
fyrirgefningu, frið og
eilift frelsi. Engin orð
geta lýst því, hvað það
er að fá að hvíla i
friðþægingu Jesú
Krists, að öölast vitn-
isburð Andans um, aö
vér séum Guðs börn og séum hluttakandi i
arfleifð heilagra í Ijósinu. Öll önnur gleöi er
eins og böl í samanburöi við þessa gleði.
Þá öölumst vér friðinn sem enginn og ekk-
ert getur tekiö frá oss, „því að hann er vor
friður." (Ef. 2:14)
Ólafía Jóhannsdóttir
Tekiö úr formála hennar aö 1. útgáfu á Daglegu
Ijós á daglegri för, hugvekjubók sem er efnisleg
rööun ritningarstaöa fyrir sérhvern dag ársins.
Ólafía umritaði bókina og gaf hana fyrst út á ís-
lensku árið 1908. Hún hefurverið endurútgefin
nokkrum sinnum.
leikarar og Guð var með okkur,
þar af leiðandi var sýningin ná-
kvæmlega eins og ég vildi að hún
væri. Það er ekki oft sem maöur
upplifir það í þessum bransa get
ég sagt þér. Það er alltaf eitthvað
sem mætti fara betur. En svona
átti þetta að vera, Ólafía látlaus
en leikin af snilld. Þar hef ég
fengiö stórkostlega leikkonu, hana
Eddu Björgvinsdóttur, sem glitrar
þarna eins og Ólöf var sjálf. Edda
hefur bæði dýptina og er
húmoristi, enda var Ólafía það
líka. Allt þetta hefur Edda. Þetta
var svo skemmtilegt.
Nú voru fœrri sem fengu aö sjá
leikritið en vildu. Á að taka
þráöinn upp aftur?
Já, ég hef verið að velta fyrir mér
að fara aftur af stað. Ég hef feng-
iö eina fyrirspurn, en ef af verður
er þetta mikil fyrirhöfn. Illa hefur
gengiö að fá styrki til verksins en
vinnan við þetta allt er mikil. En
ég á mér hugsjón, m.a. um að
bjóða upp á dagskrá t.d. á laugar-
degi þar sem farið yrði til Viðeyjar
og upp á Mosfell, á þá staði sem
hún bjó á. Síðan yrði leiksýning
síðdegis. Þá gæti ég komið meira
aö, þvi það er ekki pláss fyrir
Ólöfu í einu leikriti, saga hennar
er miklu meiri en svo. Ég hef verið
aö gera svipað í tengslum við Ein-
ar Benediktsson, að fara í ferðalög
á þá staði þar sem atburðirnir
áttu sér stað. Það er afskaplega
skemmtilegt form.
Hvaða áhrif hefur þetta
haft á þig og trú þina?
Það er nú ekkert smáræði. Hún er
meö mér ef svo má segja, þ.e.
minning hennar. Ólafía og trú
hennar hefur mótað mig mikið,
hún er með mér, þ.e. minning
hennar og ég allt í einu oröin svo
vel að mér í aldamótafólkinu.
Ólafía var mikil baráttukona og
fyrsta konan sem flutti ræðu á
Þingvallafundi. Hún þótti með
mælskustu konum á þessum tíma.
Hún mætti að sjálfsögðu mikilli
andstöðu. Valdimar, eiginmaður
Brietar Bjarnhéðinsdóttur, kallaði
hana prédikandi pilsapostula. Ætli
þaö hafi ekki líka búið einhver öf-
und að baki.
Ólafía hefur alls staðar veriö
skínandi stjarna. Hún var mótuð
af sinni trú og ekki vafi að vegna
trúar sinnar hefur hún ekki veriö
metin sem skyldi. Hún væri miklu
meira umtöluð í þessum bæ, ef
hún þætti ekki hafa bara veriö
einhver kona sem var aö gera
góöverk úti í Osló. Fólk gerir sér
ekki grein fyrir því að fyrir henni
stóðu allar dyr opnar úti um allan
heim. Hún var þekkt nafn á
Englandi og í Sviss, Noregi,
Bandarikjunum og Kanada. Henni
stóð til boða mikil virðing, en hún
kaus að vera með þeim sem
minnst máttu sín í þjóðfélaginu.
Að vinna verk Guðs á meðal þeirra
líttilmótlegustu. Það finnst mér
sterkur vitnisburður.
Þar með sláum við botninn í sam-
ræðurnar. Við bíðum spennt og
sjáum hvort Ólafía fari ekki aftur
aö sjást á fjölunum þegar vorar í
lofti, lesendum Bjarma og öörum
til yndisauka.
12