Bjarmi - 01.06.2004, Blaðsíða 16

Sr. Olafur Júhannsson
„Þú skalt ekki
drýgja hór!“
Um þetta boðorð sagði Marteinn
Lúther: „Vér eigum að óttast og
elska Guð svo að vér lifum
hreinlega og siðlega í orðum og
verkum og sérhver hjón elski og
virði hvort annað."
Útskýring Lúthers er kjarni
málsins. Hann minnir á að 6. boð-
orðið dregur fram gildi og mikil-
vægi hjónabandsins sem ramma
utan um samlíf en um leið leggur
hann áherslu á kærleika og virð-
ingu á milli hjónanna.
í kirkjulegri hjónavígslu er
spurt: „Vilt þú með Guðs hjálp
reynast henni trúr/honum trú,
elska hann/hana og virða í hverj-
um þeim kjörum sem Guð lætur
ykkur að höndum bera?"
Já-ið viö þeirri spurningu,
viljayfirlýsingin um trúmennsku,
kærleika og virðingu, er grund-
völlur þessa nánasta sambands
sem tvær manneskjur geta átt.
Guð sagði.....
í fyrsta kafla Biblíunnar (I.Mós.
1:27) er sagt frá því að Guð hafi
skapað manninn, karl og konu,
eftir sinni mynd. Strax í næsta
kafla (I.Mós. 2:24) er talað um að
maður yfirgefi föður og móður en
búi við eiginkonu sína svo að þau
verði eitt hold.
Hjónabandiö er hluti af skikkan
skaparans. Hvort sem samfélög
eru mótuð af kristni, gyöingdómi
eða öðrum trúarbrögöum, er
hjónabandiö víðast hvar mikilvægt
í uppbyggingu fjölskyldna og sam-
félagsgerð.
Hjónabandið er einn af horn-
steinum samfélagsins. Því er ætl-
að að skapa ramma utan um sam-
líf og samskipti þeirra tveggja sem
standa að hjónabandinu en líka
myndun og mótun nýrra einstak-
linga í getnaöi, fæðingu og upp-
eldi barna.
I hjónabandinu gefst okkur
kostur á óviðjafnanlega nánum og
innilegum tengslum við aðra
manneskju. Við erum makar en
maki þýðir jafningi. Það felur í sér
að þessi manneskja er mér jöfn í
þeim skilningi að hugsanir hennar
og tilfinningar, skoðanir og vilji, er
jafnrétthá mínu eigin.
Yfirgefa...bindast....
Þegar Jesús vitnaði í I.Mós. 2
sagði hann aö maður ætti að yfir-
gefa föður og móður og bindast
konu sinni (Matt. 19:5). Lykilorðin
eru yfirgefa og bindast.
Stundum stafa erfiðleikar í
hjónaböndum af því að fólk hefur
ekki náð að yfirgefa blóðfjölskyldu
sína í þeirri merkingu sem hér á
við. Hafa þarf á hreinu að héðan í
frá eru þau tvö ný eining, nýtt
samfélag, ný fjölskylda.
Foreldrar mega ekki undir
neinum kringumstæðum skipta sér
af með þeim hætti aö það hindri
þessa einingu. Sama gildir um
systkini, vini og kunningja sem
veröa að taka tillit til þess að for-
gangsröðin hefur breyst og tíma
er varið til þess að rækta sam-
bandiö.
Eins getum við þurft aö yfir-
gefa áhugamál, venjur, félagsskap
- hvaöeina sem tekur tíma og
krafta meö þeim hætti að þaö
kemur i veg fyrir að eining í
hjónabandinu sé markmið og
keppikefli.
Á sama hátt er mikilvægt að
bindast makanum umfram alla
aðra - vera bundin andlega og fé-
lagslega - ekki stöðugt hangandi
saman, en alltaf í einingu, sátt og
skilningi. Við megum ekki bindast
neinum öðrum meira en makan-
um.
Gjöf kynlífsins
Kynhvötin og kynlífið eru dásam-
legar gjafir Guös, hluti af sköpun
hans. Lengi vel var það mikið
feimnismál, jafnvel ekki rætt.
Nautn í kynlífi mátti alls ekki
ræða og konur voru nánast
þolendur en ekki gert ráð fyrir aö
þær gætu fengið kynferðislega
vellíðan eða fullnægingu.
Þaö er samt ekkert óhreint við
samlíf karls og konu i hjónabandi.
Kynlífið er gjöf Guðs, ekki neyðar-
ráðstöfun til að viðhalda stofnin-
um, heldur hefur Guð gefið okkur
kynhneigðina til að gleðja og
auðga sambandiö og binda hjónin
fastari böndum.
í samtíö okkar má segja að við
séum í öfgunum hinum megin.
Ofuráhersla er lögð á kynlífs-
reynslu - en því miður of oft úr
tengslum við þann ramma
ábyrgðar og umhyggju sem biblíu-
legur skilningur setur.
Gott kynlíf sprettur ekki af
sjálfu sér. Það er ávöxtur einingar
og kærleika, tillitssemi og þolin-
mæði þar sem við mætum hvort
öðru, lærum hvort á annað, setj-
um okkur hvort í annars spor.
Það getur framkallað sterkasta
og nánasta samfélag tveggja en
líka mestan aöskilnaö, einangrun
og sárindi.
Kynlíf er ekki alltaf jákvæð og
sæl reynsla. Því miður er mikið um
þvingað kynlif þar sem einstak-
16