Bjarmi - 01.06.2004, Blaðsíða 31

Fyrsta Alfa-ráðstefnan
í Arabaríki
í mars var fyrsta Alfa-ráðstefnan
haldin í Arabaríki er um það bil
300 leiötogar kirkna í Egyptalandi
og frá nágrannaríkjunum komu
saman I Alexandríu. Anglíkanski
biskupinn í Egyptalandi og Norð-
ur-Afríku, Dr. Mouneer Anis,
ávarpaði þátttakendur og sagði
meðal annars: „Alfa-námskeiðin
eru verkfæri í höndum heilags
anda til að umbreyta lífi fólks,
fjölda, fjölda fólks." Alfa-nám-
skeiðin virðast ekki síst höfða til
ungs fólks á svæðinu og vera öfl-
ugt tæki til að boða trúna á með-
al araba.
(Alpha News, April-July 2004)
Vaxandi ofsóknir í Eritreu
Eftir að Eritrea varð sjálfstætt ríki
viðrðist sem kjör mótmælenda í
landinu hafi versnað til muna. Að-
eins þrjár kirkjur eru leyfðar í
landinu, þ.e. réttrúnaðarkirkjan,
rómversk-kaþólska kirkjan og hin
evangelísk-lútherska. Síðastliðin
ár hafa 12 kirkjudeildir þurft að
hætta starfsemi sinni samkvæmt
skipun yfirvalda. Hundruð fólks
hafa verið fangelsuö vegna trúar
sinnar eða fyrir það að taka þátt í
kristilegum samverum og guðs-
þjónustum. Fólk er hvatt til að
segja til nágranna sinna ef þeir
sækja kristilegar samverur, gegn
umbun. Ljóst er að það eru ekki
múslimar sem standa að baki
þessum ofsóknum heldur sú sorg-
lega staðreynd að það eru yfirvöld
í samstarfi við réttrúnaðarkirkjuna
sem sér ofsjónum yfir þeim vakn-
ingum sem átt hafa sér stað á
meðal mótmælenda í landinu.
(Ápne Dprer Nr. 5 Mai 2004)
Erfiðleikar í Víetnam
Kristið fólk í fjalllendi Víetnam
hefur sætt ofsóknum lengi vel.
Yfirvöld hafa reynt að fá fólk til
að ganga af trúnni meö því að
hjálpa hinum fátæku að koma yfir
sig húsi afneiti það Jesú Kristi.
Einkum er um að ræða fámenna
þjóðflokka sem dreifðir eru um
stórt svæði. í Daklak-héraði var
fjalllendinu lokað í apríl vegna
friðsamlegra mótmæla gegn trú-
arlegri og þjóðernislegri kúgun
ráðamanna. Lítið er vitaö um það
hvernig hin kristnu hafa það á
svæðinu og er kristiö fólk um
heim allan hvatt til þess að biðja
fyrir kristnum bræðrum og systr-
um i fjöllum Víetnam.
(Apne Dorer Nr. 6 Juni/Juli 2004)
A léttum nótum
I umsjá Magnúsar Viðars Skúlasonar
Bráf til Guðs
Starfsmaður i flokkunardeildinni hjá ís-
landspósti rakst á umslag, með hálflélegri
skrift og ekki með neinu frimerki. Það var
stílað á Quð.
Starfsmaðurinn opnar bréfið og þegar
hann les i gegnum bréfið, áttar hann sig á
því aö það er frá gamlli konu. Hún var í ör-
væntingu yfir því að sparifénu hennar,
20.000 krónum, hafði verið stolið frá
henni. Gamla konan bað örvæntingarfull
um hjálp þar sem páskarnir væru framund-
an og hún ætti ekkert sem hún gæti látið í
sig og á.
Starfsmaðurinn fann til með konunni
og fór af stað með söfnun í deildinni hjá
sér og náði að skrapa saman 18.000 krón-
um handa konunni. Hann setti siðan bréfið
í ábyrgðarpóst og það fór til konunnar
samdægurs.
Viku síðar rakst sami starfsmaður á
annað bréf sem var stílað á Guð. Hann
opnaði það og i því stóð:
„Kæri Guð,
Þakka þér kærlega fyrir þessar 18.000
krónur, þær munu koma sér mjög vel.
E.s. Það vantaði 2.000 krónur upp á
en það var ábyggilega af því að þessir
þjófar hjá póstinum komust í umslagið."
Til himna
Leiðtogi i sunnudagaskólanum spurði
börnin: „Ef ég myndi selja húsið mitt, bíl-
inn minn og selja allt innbúið mitt og dót-
iö sem ég á og gefa peningana til kirkj-
unnar, myndi ég þá komast til himna?"
„NEII", svöruðu öll börnin í kór.
„En ef ég skúraði gólfið í kirkjunni á
hverjum degi, þurrkaði af öllu og gerði allt
rosalega fínt og fallegt, kæmist ég þá til
himna?"
Enn og aftur svöruðu öll börnin í einum
róm, „NEII".
„Það er aldeilis", sagði leiðtoginn. „Hvaö
þarf maður þá að gera til að komast til
himna?"
Þá heyrðist í ungum 5 ára herramanni
sem sat aftast, „Þú verður að vera dáinn til
að komast til himna!"
Hjónabandið
Ung fjögurra ára stúlka, sem var forvitin um
flesta hluti, virtist ekki alveg vera með það
á hreinu hvaö hjónaband væri. Faðir hennar
ákvaö þá að taka fram Ijósmyndirnar sem
teknar voru í brúðkaupi þeirra, í þeirri von
að myndir af atburðinum gætu sett hlutina
í samhengi fyrir dóttur hans.
Þau flettu saman í gegnum albúmið,
faðirinn benti stúlkunni á það þegar móð-
irin kom til kirkjunnar, þegar hún gekk inn,
hvernig athöfnin gekk fyrir sig og loks af
hverju það var veisla i lokin.
„Skilurðu núna hvernig þetta gengur
fyrir sig?", spurði faðirinn.
„Ég held það", sagði stúlkan, „er þetta
þegar hún mamman hóf störf hjá okkur?"
Með vinstri
Siggi litli gisti heima hjá ömmu sinni og
afa eina helgi eftir erfiða viku á leikskólan-
um. Amma hans Sigga litla ákvað á laugar-
dagsmorgninum að fara með hann út á
róluvöll enda hafði snjóað alla nóttina og
umhverfiö var dásamlegt.
Amman sagði við Sigga litla: „Er ekki
alveg eins og listamaður hafi málað um-
hverfið okkar? Vissir þú að Guð málaði
þetta handa þér?"
Siggi litli sagði: „Já, Guð gerði það og
hann gerði það með vinstri hendinni sinni."
Þessi athugasemd drengsins ruglaði
ömmuna aðeins í ríminu og hún spurði
Sigga litla af hverju hann héldi að Guð
hefði gert þetta með vinstri hendinni
sinni?
„Nú," sagði Siggi litli, „okkur var kennt
það i sunnudagsskólanum í síöustu viku að
Jesús situr á hægri hönd Guðs föður al-
máttugs!"
Þarftu prófarkarlestur á þetta?
Enn einn ofvirkur Matrix-aödáandinn vekur
undrun i biblíuleshópnum sínum.
31