Bjarmi - 01.06.2004, Blaðsíða 18

Lyklarnir þrír
Eitt sinn heyröi ég Elisabeth Syré
segja: „Lykill fortíðarinnar heitir
fyrirgefning. Lykill nútíöarinnar
heitir gleði. Lykill framtíöarinnar
heitir trú."
Því meira sem ég hugsa um
þessi orð, þeim mun sannari finnst
mér þau vera. Fortíðin er liðin og
hún kemur ekki aftur. Við líðum öll
áfram og erum særð innra með
okkur. Lifið, aðstæöurnar og
mennirnir hafa sært okkur, því að
þetta er nú einu sinni ekki paradis,
sem við erum stödd í, ekki enn.
Við þurfum aö fyrirgefa til þess að
komast áfram. Það er einatt fjarri
því aö vera auövelt. Þegar við
megnum ekkert sjálf, er
samt sem áður lausn að
finna, og hún nefnist
Jesús. Við megum
leita til
hans, vera ein-
læg og segja alveg eins og er:
„Mér er í nöp við þessa mann-
eskju. Ég megna ekki að fyrirgefa.
Vilt þu fjarlægja allt hatur úr
hjarta mínu og fylla mig með þín-
um kærleika í staðinn?" Þá fáum
við hjálp og styrk til þess að fyrir-
gefa. Ef til vill gerist það skyndi-
lega, allt í einu, og viö verðum
endurleyst. Hugsanlega gerist það
í þrepum. Þá megum við ekki gef-
ast upp, heldur halda áfram í bæn,
þar til við finnum, að viö getum
fyrirgefið af hjarta. Þetta kemur
okkur við, því aö ef við fyrirgefum
ekki, þá fáum við heldur enga fyr-
irgefningu frá Guöi. Þá er okkur
haldið föstum í okkar eigin sekt.
Þaö er eins og að sitja hátt uppi i
tré og saga þá grein af, sem þú
situr sjálfur á. Efvið höldum okkur
fast við syndina í sjálfum okkur og
hugsum aðeins um fortíðina, stað-
næmist lífið, það rennur okkur úr
greipum, við komumst ekkert
áfram. Viö skulum af
þeim sökum fyrir-
gefa, segja skilið
við fortíðina, svo
að lífið fari ekki
til spillis og sé
okkur byrði.
Lykill nútíðarinn-
ar heitir gleöi.
„Verið því eigi
hryggir, því að
gleöi Drott-
ins er hlífi-
skjöldur
yðar," segir
Ritningin (Neh 8.10). Já,
gleðin verður okkur styrkur, og
öfugt: Ef við erum lengi sorg-
bitin á ferð, þá verður heilsa
okkar bág: „Glatt hjarta veitir
góða heilsubót, en dapurt geð
skrælir beinin" (Ok 17.22). í öðru
versi úr Oröskviðunum segir:
„Rósamt hjarta er líf líkamans, en
ástríða er eitur í beinum" (Ok
14.30). Svo mikið hefur það að
segja, aö viö séum í góöu jafnvægi
en ekki uppstökk. Það skiptir svo
miklu máli fyrir heilsuna. Ef viö
erum lengi hugsjúk og hnipin, þá
rotnar mergurinn i beinunum. Oft
getur þetta verið spurning um
vilja. Viö veljum þaö að vera glöð.
Það getur hjálpaö aö telja allt þaö
upp, sem við getum þakkað fyrir
dag hvern. Gleðin er smitandi. Það
er auðvelt aö vera með glöðu fólki
og það á þvi marga vini. Þannig
heitir lykillinn að Lífinu með stóru
L-i gleði.
Lykillinn aö framtiðinni heitir
trú. Hver sem trúir á Jesú, mun
hafa eilíft líf, (sjá Jh 3.15-16). Og
fullvissuna færð þú hér: „Sá sem
trúir á hann, dæmist ekki. Sá sem
trúir ekki, er þegar dæmdur" (Jh
3.18). Eilíft líf, hugsaðu þér! Það
er mikil frelsun. Og hvernig veröur
svo lifið hinum megin? Spennandi,
engir erfiðleikar, mikil veisla. Rót
alls ills, syndin, verður upprætt
með öllu, og þvi verður enginn
dauöi, engin vein, engin kvöl. Guð
sjálfur mun þurrka hvert tár af
augum, okkar. Okkur veröur boðið
sæti við brúðkaupsborö á himni,
langt, dúkað borð meö alls kyns
kræsingum. Nú hugsar þú líklega
sem svo, að þú sért einn brúð-
kaupsgesta. Nei, þú ert brúðurin.
„Eins og ungur maður fær meyjar,
eins munu synir þínir eignast þig,
og eins og brúðgumi gleðst yfir
brúöi, eins mun Guö þinn gleðjast
yfir þér" (Jes 62.5). Þau sem trúa
kallast brúðurin, og brúðguminn er
frelsari okkar, Jesús Kristur.
Gleðstu því. Það besta er
framundan. En mundu; lykillinn
heitir trú.
Effie Campbell,
Þorgils Hlynur Þorbergsson
þýddi úr færeysku.