Búnaðarrit - 01.01.1944, Side 62
BÚNAÐARRIT
LVI
gera sór og samtíð sinni fulla grein fyrir þvi, hvernig
finna skyldi færuslu leiðir eða hagkvæmastan grund-
völl undir þær framkvæmdir, sem koma skyldu og
]>jóðin þurfti með.
Þegar það kom fyrir, að mér fyndist hann fara of
fljótt yfir sögu, og ekki gefa sér tíma til að tryggja
sér raunhæfa þekking á hverju atriði viðvikjandi því,
er framkvæma skyldi, þá skýrði ég það fyrirbrigði í
t'ari Iians með því, að hann komst sjálfur seint til
verka, var orðinn fulltíða maður, er liann naut skóla-
menntuhar og gat byrjað þjóðnyljastarf sitt. Honum
varð sem manni, sem er hamlað frá starfi, þangað til
komið er langt fram á dag.
í hvatningarstarfi sínu talaði hann lil þjóðarinnar,
eins og hún liefði sofið yfir sig. Þess vegna mátti
í hans augum ekkert hik vera á framkvæmdum.
Það er vakningarstarf Sigurðar í framfaramálum
húnaðarins, sem aldrei verður melið til fulls.
Að því vann hann alla ævi, við hvern sem hann
lalaði, hvar sem hann fór. Af þeim fræjum, sem hann
sáði þannig í akur þjóðlifsins, hafa sprotlið og eiga
eftir að spretta meiri hugsjónir, meiri framkvæmdir
og meiri umbætur en hægt er að gera sér grein fyrir.
Meðan Sigurður hafði sem styrkasta aðstöðu og
mest áhrif í húnaðarmálum, kom það fyrir, að hann
feklt aðfinningar manna út af því, að hann tók sér
ekki ákveðna stöðu í neinum stjórnmálaflokki.
Eins og atvinnu- og stjórnmálum okkar er háttað,
kann að vera, að liann hafi einhvern tíma orðið af
stuðningi manna við áhugamál sín af þeirri ástæðu,
að hann var ekki „flokksmaður".
Sigurður var með þeim, sem styðja vildu búnaðar-
framfarir. Hann var í „jarðræktarflokknum". Þeir,
sem voru sammála honum í þeim efnum, voru í hans
flokki. Það þótti honum nægilegt. Frá því vék hann