Búnaðarrit - 01.01.1944, Page 63
BÚ N AÐ ARR1T
LYII
aldrei. í hvaða í'lokki sanistarfsmerin hans og skoð-
anabræður annars voru, lét hann sig engu skipta.
En ef hann mætti tortryggni, ef honum fannst ein-
hver draga i efa, að hann vildi af einlægum ling vinna
ræktunarmálum landsins allt það gagn, sem hann
gat, þá var sá maður óvinur hans og Sigurður ófús
að blanda við hann geði eða liafa nolckuð saman við
liann að sælda.
í framgöngu og dagfari var Sigurður glaðvær mað-
ur og hress í bragði við hvern sem var. Mjög gerði
hann sér lítinn mannamun, hvar sem hann fór og
við hverja sem hann álli. Þegar hann mætti andstöðu
vða tómlæti, gat hann verið kuldalegur mjög. En það
leyndi sér aldrei fyrir þeim, sem þekktu nokkuð til
hans, að inni fyrir sló viðkvæmt hjarta. Þótt hann
stæði alla ævi í verklegum framkvæmdum, þá var
hann fyrst og fremst draumsjónamaður, sem oft lifði
löngum stundum í hugarheimum vona sinna og
drauma um velsæld og bjarta framtíð þjóðarinnar.
Síðustu ár ævinnar var sem hringrás í lífi hans
væri lokið.
Hann hóf starf silt við jarðylinn í mýrinni á Drafla-
stöðum, undir áhrifum frá birkiskóguin dalsins. Hann
byrjaði sem garðyrkju- og skógræktarmaður.
Þegar hann fann, að halla tók undan fæti, tók hann
upp þetta tvennt að nýju og l'esti við það yndi silt:
skógræktina með stofnun Skógræktarfélagsins, —-
garðyrkjuna á hinu mikla ónumda jarðhitasvæði
Hveragerðis. Þar undi hann vel hag sínum. Þar lél
hann lara vel um sig í hópi barna sinna. Hugurinn
reikaði um liðna daga, blítt og strítt, en hvíldist við
tilhugsun um mikla framtíðarmöguleika gróðurliúsa-
ræktunarinnar. Samanburðurinn á mýragarðinum
heima á Draflastöðum fyrir 40 árum við svívaxandi
gróðurhiisahverfi Hveragerðis var honuin að skapi.