Búnaðarrit - 01.01.1944, Side 116
48
B Ú N A Ð A R R I T
fóður í ásetningi, og mun þetta hafa gengið þannig
nokkuð lengi þrátt fyrir forðagæzluna, enda mun því
yfirleitt ekki vera niótmælt, að ekki þurfi mjög harð-
an vetur til að hross falli hér á landi í hundraðatali,
eða langa innistöðu til að horfellir og fóðurskortur
vofi yfir búfé margra bænda.
Það er hægt að fullyrða, að mikill hluti al' þeim
hrossum, sem alast upp i þessum héruðum, eru lé-
leg miðað við það, sem íslenzk hross eiga að vera
og geta verið. I öðrum sveilum, (Árnessvslu,
Skaftafellssýslum, Miilasýslum, liluta af Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu og víðar) þar sem kynbótalög-
unum hefur verið framfylgt og hrossaræktarfélög
starfað samkvæmt þeim, er árangurinn viðast
mjög góður. Hrossin eru eðlisbetri og kynfastari en
þau voru áður, betur upp alin og mun stærri. (Sjá
skýrslu um hrossasýningar í síðari hluta Búnaðar-
ritsins 1941.)
l>að ófremdarástand, sem ríkir í hrossaræktinni
i nefndum héruðum, sem er verklegri menningu
sveitanna til mikils hnekkis, vil ég aðallega kenna
þeim mönnum um, sem ber að sjá um, að lands-
lögum sé framfylgl, eða sýslumönnum og hrepp-
stjórum, sein hafa vanrækt embættisskyldur sínar,
]jví það er á hvers manns vitorði, og ekki sízt þeirra
sjálfra, að lög um búfjárrækt og Jög um forðagæzlu
eru brotin í stórum stíl á miklum hluta landsins
á hverju ári. Ég álít að stjórn Búnaðarfélags íslands
ætti að taka þessi mál til alvarlegrar athugunar.
Á flestuin héraðsfundum í Mýra- og Borgarfjarð-
arsýslu voru samþykktar með meiri hluta atkvæða
þeirra, sem á fundunum mættu, óskir um það, að
ákvæðum búfjárræktarlaganna yrði framfylgt og
graðhestar ekki látnir ganga lausir.
Þegar ég hafði lokið erindum mínuni í Borgarfirði,
í’ór ég austur í A.-Hún. og var á námsskeiðum að