Búnaðarrit - 01.01.1944, Side 226
158
B Ú N A Ð A R R I T
En það stafar ekki af því, að þeir hafi verið setlir
hjá við úthtutunina, heldur hafa svo lair sótt þaðan.
En ástæðan mun að nokkru leyti vera sú, að yfir-
Jeill var búið að hyggja vel upp i þeirri sýslu, áður en
þessar ráðstafanir voru gerðar.
Þegar athugaður er meðalstyrkur i hverri sýslu her
þess að gæla, að nú um áramólin eiga flestir þeir,
sem byggðu árin 1942 og 1943, eftir að fá síðari hlula
ef endurbyggingarstyrk sjnum. Þegar hann er greidd-
ur að fullu mundi það liækka meðalstyrkinn nokkuð.
Þessir menn, sem eftir eiga að fá síðari hluta styrks-
ins, eru um 140 að tölu, úr öllum sýslum, en þó hlul-
fallslega flestir úr Árnes- og Rangárvallasýslum, þvi
að þar hefur mest verið byggt tvö siðustu árin.
Lægsti styrkur, sem yfirleitt hefur verið veittur, er
500 krónur á býli, hæsti styrkur er 1500 krónur. En
á þessar upphæðir hefur svo verið veitt upphót sam-
kvæmt vísitölu hyggingarkostnaðar í sveituni, eins og
áður er framtekið.
Eg er fullviss um það, að ef ckki hefði verið horfið
að því ráði, að veita endurbyggingarstyrki, þá hefðu
allmörg af þeim 800 býlum, sem byggt hefur verið
upp á síðustu 8—10 árin, farið í eyði vegna þess að
ábúendurnir hefðu ekki treysl sér að endurreisa bæi
sina stuðningslaust. Var þá ekki annað fyrir hönd-
um, en yfirgefa býlin, þegar lnisin voru fallin.
Rétt er að geta þess, að nýbýlastjórn veitti styrk
til lnisa, sem reist voru 1936 eða síðar. Fyrsta fjár-
veiting var árið 1937. Einnig voru styrkt nokkur hús,
sem byrjað var að reisa árið 1935, en ekki var lokið
við fyrr en 1936 eða síðar. Það má því telja að hér sé
um 8 ára framkvæmdir að ræðá i byggingarmáluin
sveitanna.
X.
Eins og áður hefur verið fram tekið, var ekki að
ræða uin nein lán til húsabóta i sveitum fyrr en um