Búnaðarrit - 01.01.1944, Qupperneq 243

BÚNAÐARRIT
175
skógi vaxnir. Bæði er það, að sumir eru enn að nokk-
uru leyíi grónir, og Eiðahólmi, sem er ekki annað en
siór klapparás og nýtur minna skjóls en flestir aðrir
ásar á þessum slóðum, er enn skógi vaxinn. Annars
væri lærdómsríkt fyrir Ólaf og aðra, að lesa það, sem
Þórarinn skólastjóri Þórarinsson á Eiðum hefur skrif-
að um hólmann og meðferð hans á liðnum tíma á bls.
43 í Ársriti Skógræktarfélags íslands 1942. Þar sýnir
hann fram á, að hólminn hefur verið upp höggvinn
á öldinni sem leið, og að allar líkur bendi til þess, að
liólminn hafi margoft verið höggvinn allt frá l'yrstu
tið manna á Eiðum, en að skógur hafi lifað i hólman-
um sakir þess, að þar var engin beit. Auk þess vil ég
I)enda á annað dæmi, sem einnig tekur af öll tvimæli
með gróður á ásum þessum. Á einum hæsta ásnurn
fyrir vestan Eiða sá ég fyrir tveim árum dálítið leir-
flag, sem eigi liafði skolað á burt af því, að það lá i
klettaskoru. Flagið var svo sem 4—5 m frá ásbrún-
inni, og í þessu flagi voru leifar all-stórrar kolagrafar.
Nú hel'ði kolagröf ekki verið tekin á slíkum stað, ef
hér hefði ekki verið álnar djúpur jarðvegur áður fyrr.
Þótt Ólafur telji, að þetta skipti ekki miklu máli, þá
líl ég samt svo á, að þetta atriði sé einmitt mjög fræð-
andi um útbreiðslu gróðurs áður fyrri. Og það er ekki
cingöngu á Héraði eystra, sem ég hef séð merki horf-
ins gróðurs á eyðilegustu og næðingssömustu stöðum,
Jieldur hef ég séð svipuð merki víða um Borgarfjörð
og uppi í Þjórsárdal.
Það hefur fallið Ólafi mjög l'yrir brjóst, er ég
reyni að sýna fram á, að móbergsjarðvegi sé tæplega
c-ins hætt við uppblæstri og almennt hefur verið talið.
1 grein minni bendi ég á ýmsar orsakir, sem geti
hafa leitt lil uppblásturs í þeim liéruðum, þar sem
móbergsjarðvegur er, svo sem snjóleysi, skjólleysi
o. fl„ cn segi að lokum að það sé „að vísu ekki hægt
að neita því, að ýlnis lílcindi eru fyrir þvi, að mó-