Búnaðarrit - 01.01.1944, Page 245
BÚNAÐARRIT
177
Ég segi, að treyst hafi verið á vetrarbeit langt um-
íram það; sem leyfilegt var, enda tek ég fram síðar,
að fé og gripum sé ekki sýnd eins mikil harka nú
og áður. Og Ólafur hefur gert mér þann greiða að
sanna þetta, er liann segir á bls. 88: „ Á tímabilinu
1930—1939 kom að minnsta lcosti einn aftaka snjóa-
og hagleysisvetur hér á Norðurlandi. Má vera að
hurð hafi skollið nærri liælum sums staðar, en heldur
eklci meira.“ En ég tel, að þegar landið sé tekið i
lieild, þá sé beitin notuð til þess ýtrasta, sem landið
leyfir, og á það auðvilað við beitina árlangt. Ástæðan
er hinn mikli bústofn, sem nú er hér á landi.
Ég tel ástæðulaust að eltast við fleiri athugasemdir
og útúrsnúninga Ólafs Jónssonar að sinni, enda myndi
það gera svar mitt óþarflega langt. En fari hann á
stúfana aftur, vil ég biðja hann að færa rölc fyrir
því, að byggðin i Víðidal og á Þeistarreykjum hafi
farið í eyði sakir harðinda en ekki gróðureyðingar
af beitarvöldum. Gerði hann það bezt með að styðjast
við veðurskýrslur og árferðisslýsingar. Áður en þau
gögn eru rannsökuð verður að telja umsögn hans
um þetta atriði út i bláinn.
Aðal ágreiningsatriðin.
Það, sem okkur Ólaf greinir aðallega á um, virðist
mér í stuttu máli vera þetta. Hann dregur í efa að
gróðurlendið hafi minnlcað og rýrnað svo mjög frá
því að hér var fyi-st byggð, eins og ég held fram. Hann
telur að orsakir gróðureyðingar séu fleiri en þær,
sem ég benti á og aðdlskoðanamunur okkar mun vera,
að hann kennir veðráttu og, að mér skilst, eðli jarð-
vegar um meiri landeyðingu en ég, en hins vegar tel-
ur hann þátt rányrkjunnar, ofbeitarinnar, langtum
minni en ég. Ég hef talið rányrkjuna frumorsök
12