Búnaðarrit - 01.01.1944, Page 288
220
B Ú N A « A U H I T
fjósum smábændanna og svo eykst hæðin undir lof'l
auðvitað með stækkandi fjósi og i fjósuin stórbænd-
anna er oftast 2,50—0,00 m frá gólfi til lofts.
Breidd jötunnar hlýtur að vera háð því hvers konar
J'óður notað er, og því meira sem notað er af fylli-
fóðri, þeim mun breiðari þarf jatan að vera. I islenzku
fjósunum þurfa jöturnar að vera rúmgóðar, vegna
þess hve rúmfrekt heyið er.
Bezl er að botn jatanna sé gerður af gljáfægðu eða
gljábrenndu efni, þá er léttast að gera þær hreinar,
en það er nauðsynlegt, því annars súrna fóðurleifar
i botninum og valda illum þef i fjósinu.
Gera verður og kröfu til þess í góðu fjósi, að létt
sé að losna við bæði mykju og þvag. Flórinn er nú lil
þessa ætlaður, og á vorum timuni verður að gera
kröfur til þess, að á hverjum bóndabæ liggi leiðzla
beint úr flórnum í þvaggryfjuna.
Til þess að hindra, að mykjan stöðvi þvagrennslið
i flórnum, verður hann að vera 70—80 cm á breidd.
í stórum fjósum verða tvær eða íleiri pipur að leiða
þvagið lir flórnum.
Hvernig þverskurður flórsins lítur út, er ekkert
aðalatriði; bitt er mest um vert að auðvelt sé að
hreinsa hann og sótthreinsa, ef á þarf að halda. Flór,
með hæfilegum halla, bæði frá bás og eftir endilöngu
fjósi, er því sjálfsagður og auk þess verður bæði hann
og stéttin að vera gljáfægð á viðeigandi hátt.
Auk þess, sem að ofan er talið, má nefna brynn-
ingarútbúnað, kýrbönd, spilverk og skilrúm i jötur
o. s. frv. sem allt hefur sina þýðingu þegar hirða skal
fjósið, en þau atriði skulu þó ekki gerð að umtalsefni
hér.
Einangrun fjóssins er aftur á móti atriði, sem ræð-
ur mjög miklu um gæði J)ess og gagn. Það er fyrst og
fremst kuldinn, og þar næst snjór og regn, sem verið
er að litiloka, og því veltur það á riiiklu, að þessar'