Fréttablaðið - 15.05.2010, Side 72

36 15. maí 2010 LAUGARDAGUR
BAKÞANKAR
Davíðs Þórs
Jónssonar
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Hlustaðu á mig,
Jan-Ottó!
Þú ert 36 ára gamall!
Menntaður smiður!
Þú ert ekki sundbolti!
Ekki sundbolti!
Júúú!
Ég elska
náttúruna!
Jahá!
Það hlýtur að vera þess
vegna sem þú eyðir öllum
þínum tíma fyrir framan
sjónvarpið.
Ég elska
náttúrulífsþætti.
PABBI!
HANNES GERÐI
ÞAÐ FYRIR
FRAMAN MIG
AFTUR!
LÁTTU HANN
HÆTTA!
ÞETTA ER
ÓGEÐSLEGT OG
LYKTAR ILLA!
Allt í lagi, ég
tala við hann. Hættu
að borða
hákarl fyrir
framan
systur
þína.
Hvaða bölvuðu
öskur eru þetta
eiginlega?!
Þótt þú hafir
skilað einum
litlum
nýrnasteini!!
Þegar ég var strákur háðu gott og illt hat-ramma baráttu um yfirráðin í lífi mínu.
Þessi öfl tóku þá jafnan á sig mynd skemmti-
legs og leiðinlegs, en ég upplifði þessi átök
sem glímu góðs og ills. Oft var skemmtilegt
en stundum réð hið leiðinlega eitt ríkjum.
Til dæmis voru handavinnu- og leikfimitím-
ar ein samfelld sigurganga hins illa.
Í MENNTASKÓLA var smíði ekki lengur
skyldunámsgrein, en þá tóku bara saga og
stærðfræði við hlutverki málaliða myrkra-
aflanna í lífi mínu. Einkum mistókst stagli
sögulegra staðreynda um löngu dautt
kónga- og keisarapakk, sem kom mér
minna en ekki neitt við, gjörsamlega að
kveikja í mér nokkurn minnsta neista af
áhuga. Því miður get ég ekki bætt aftan
við þessa setningu orðunum „hvern-
ig sem ég reyndi“, því satt best að segja
þá reyndi ég ekki. Þetta var einfaldlega
leiðinlegt og því ekki til neins að
reyna að finnast það skemmti-
legt, það var jafnlangsótt
hugmynd og að hægt væri
að ákveða að finnast hið
illa gott.
ÞESSA sá auðvitað stað í
einkunnunum mínum. Til
dæmis tókst mér bæði að
falla í stærðfræði 203 og
tvisvar sinnum í sögu 112, í
seinna skiptið eftir að hafa skrifað langa rit-
gerð á prófi um baráttu Olivers Cromwells
við Maríu Stúart. Þau voru reyndar ekki
uppi á sömu öld.
Í NÁMI mínu í guðfræði hef ég kynnst
mörgum skemmtilegum námsgreinum, t.d.
ritskýringu áhugaverðra ritningarstaða,
hugmyndafræðilegri samtímasögu Nýja og
Gamla testamentisins og trúarlegri tján-
ingu allt frá Assýríu og Babýlon til Lúth-
ers, Schleiermachers, Bultmanns og Bon-
hoeff ers. Þess vegna kemur það mér alltaf
dálítið á óvart þegar skólasystkin mín taka
sig til og skrifa lokaritgerðir í kirkjufræði
eða litúrgíu. Sjálfum finnst mér hlaðborð
guðfræðinnar geyma svo margt miklu safa-
ríkara en það.
EN ÉG hef líka kynnst því að maður hefur
dálítið um það að segja sjálfur hvað er
skemmtilegt. Jafnvel þjóðkirkjuhugtak-
ið í skrifum Karls Sigurbjörnssonar verð-
ur mun áhugaverðara rannsóknarefni ef
maður nálgast það ekki með þá fyrirfram-
gefnu hugmynd að þetta verði ábyggilega
sú mest svæfandi pæling sem maður hafi
nokkru sinni lagst í. Lífið er nefnilega of
stutt til að maður geti leyft sér að nálgast
viðfangsefni þess sem eitthvað sem maður
verði að afplána til að því ljúki. Og með því
móti opnar maður líka fyrir þann möguleika
að maður verði í raun einhvers vísari.
Lærdómur og leiðindi
Miðasala | 568 8000 | borgarleikhus.is
Tryggðu þér miða á eina af
rómuðustu sýningum Vesturports
Takmarkaður sýningafjöldi
Miðasala er hafin!