Fréttablaðið - 20.08.2010, Blaðsíða 32

4 föstudagur 20. ágúst
Fyrir nokkrum árum var
nafn Andra Freys Viðars-
sonar á allra vörum
þar sem alteregó hans
í útvarpi, karakterinn
Freysi, þótti með þeim
ófyrirleitnari og dóna-
legri í bransanum. Andri
Freyr er nú fluttur aftur
til landsins eftir áralanga
dvöl í Danmörku og sér
um þáttinn Prinsinn á Rás
2, auk þess að hlaupa í
önnur störf á stöðinni.
Viðtal: Kjartan Guðmundsson
Ljósmyndir: Anton Brink
S
igrún Stefánsdótt-
ir, dagskrárstjóri RÚV,
hringdi í mig til Dan-
merkur og sagðist vera
með flippaða hug-
mynd, spurði hvort ég væri ekki
örugglega sitjandi og ég veit ekki
hvað og hvað, og þá hélt ég auðvit-
að að þetta væri eitthvað grín. Hélt
að Doddi litli hefði fengið Sigrúnu
til að gera at í mér, eins og hefur
svo sem gerst áður. En þetta var
ekkert djók. Hún bauð mér að koma
heim, sjá um þátt á Rás 2 og ferðast
um landið með Ómari Ragnarssyni
í sumar, og þá varð ekki aftur snúið.
Samstarfið við Ómar hefur líka
gengið vonum framar. Hann er svo
mikill öðlingur maðurinn,“ segir út-
varpsmaðurinn Andri Freyr Viðars-
son, sem í byrjun sumars flutti til
Íslands á ný eftir tæplega þriggja
ára búsetu í Kaupmannahöfn.
Í sumar hefur Andri Freyr séð um
þáttinn Prinsinn, sem er á dagskrá
Rásar 2 milli 12.45 og 16 á laugar-
dögum, auk þess að bjóða upp á
innslög í beinni með Ómari Ragn-
arssyni á föstudögum þar sem þeir
félagarnir taka fólk víðs vegar að af
landinu tali. Þá hefur Andri Freyr
einnig hlaupið í skarðið í Popplandi
og fleiri þáttum og segist afar sáttur
við að vera kominn heim.
DANSKAN ERFIÐ
„Ég var alls ekkert farinn að íhuga
að flytja aftur til Íslands þegar Sig-
rún hringdi,“ segir Andri Freyr, sem
vann meðal annars fyrir sér sem
starfsmaður fyrirtækis sem sér-
hannar ljósabúnað fyrir leikhús og
myndver í Kaupmannahöfn, auk
þess að starfa sem plötusnúður
og senda útvarpsþáttinn Litlu haf-
meyjuna út beint frá Danmörku
vikulega ásamt Dodda litla á Rás 2.
„Síðasta eina og hálfa árið vann ég
ekki mikið. Ég var kannski plötu-
snúður á börum tvö kvöld í viku,
en tókst samt á einhvern ótrúleg-
an hátt að lifa eins og kóngur. Var
alltaf étandi á Jensen‘s Bøfhus og
hafði það helvíti fínt.“
Andri Freyr segist hafa verið
harðákveðinn í að breytast hrein-
lega í Dana og búa í Danmörku
í fjöldamörg ár. „Ég er til dæmis
eini Íslendingurinn sem ég veit
um sem byrjaði í dönskunámi um
leið og ég kom út. Í fjóra mánuði
sat ég á skólabekk og reyndi að
læra dönsku, en stóð svo uppi með
ekki neitt. Ég reyndi og reyndi en
hausinn á mér var algjörlega lok-
aður fyrir þessu tungumáli. Ég er
ekki svona heimskur, bara haldinn
svona gríðarlegri meinloku fyrir
málinu,“ segir Andri Freyr og hlær.
„Á endanum ákvað ég að sleppa því
að reyna frekar, talaði bara ensku
og hékk með öllum Íslendingun-
um.“
SÉRSTÖK REYÐFIRSKA
Útvarpsmaðurinn ólst upp á Reyð-
arfirði og hefði hvergi annars stað-
ar viljað alast upp, að eigin sögn.
„Það eru forréttindi að búa í svona
litlu plássi sem barn og ég er enn
þá í góðu sambandi við margt af því
fólki sem ég kynntist þar sem ungl-
ingur,“ segir Andri Freyr og tekur
heimatilbúið tungumál sem dæmi
um hinn skemmtilega anda sem
ríkti á Reyðarfirði í þá daga.
„Vinir mínir og kunningjar, menn
á borð við Helga Seljan fréttamann
og Baldur Beck íþróttafréttaritara,
þróuðu í raun með sér sérstakt
tungumál sem fáir skilja sem ekki
ólust upp fyrir austan. Ef manni
þótti eitthvað skemmtilegt þá sagði
maður til dæmis: „Þetta er helvíti að
leiðinlega“ og ef einhver var falleg-
ur þann daginn þá var það: „Þú ert
helvíti að ljóta“. Svo fóru menn að
þræða ýmsu aftan við, eins og til að
mynda „Þú ert helvíti að skemmti-
lega háeff!“ Og svo var farið að
blanda tölum í þetta, „sjö, sjö, níu,
sjö“ og fleira í þeim dúr, en ég datt
aldrei inn í það. Bara þeir þróuð-
ustu í tungumálinu voru á fullu í
sjöunum og níunum,“ segir Andri
Freyr og skellir upp úr.
VILDI SKERA PUTTANN
Hann fluttist á mölina fimmtán ára
gamall og segir það hafa verið tölu-
verð viðbrigði. „Þegar grunnskólan-
um lauk var ég lengi í ýmsum skíta-
djobbum, vann meðal annars lengi
við að úrbeina kjúklinga í Garðabæ
sem var alveg ferlegt. Það var svona
vinna sem gerði það að verkum að
ég var sífellt að þykjast fara á klós-
ettið að skíta, en var svo ekkert að
skíta heldur bara að spila Snake í
símanum mínum. Starfið var svo
leiðinlegt að í eitt skiptið ákvað ég
að skera af mér puttann til að þurfa
ekki að vinna næstu þrjá til fjóra
mánuðina. Ég ætlaði bara rétt að
sneiða framan af litla fingrinum,
taldi í mig kjark og lét hendina vaða
í sögina, en sögin náði ekki í gegn-
um hlífðarhanskana úr stáli sem ég
var með á mér. Hins vegar fékk ég
svo rosalegt högg að mér krossbrá,
stóð þarna skjálfandi og hélt svo
bara áfram að úrbeina í nokkur ár í
viðbót,“ segir Andri Freyr.
TEKINN Á TEPPIÐ
Ferillinn í útvarpsmennsku hófst
þegar Andri Freyr tók að sér um-
sjón jaðarrokks- og indíþáttarins
Karate á útvarpsstöðinni Radíó X í
árslok 1998, en hann hefur alla tíð
haft mikinn áhuga á tónlist og fann
sig vel í því starfi. Það var þó ekki
fyrr en Andri Freyr var fenginn til
að leysa af í morgunþætti stöðvar-
innar sem nafn hans komst á allra
varir, en þó ekki raunverulegt nafn
hans.
„Mér var svo annt um Karate-
þáttinn að ég vildi ekki að aðdáend-
ur þáttarins föttuðu að gæinn sem
væri að spila svala tónlist á kvöld-
in væri sá sami og spilaði Stone
Temple Pilots og Creed á morgn-
FÁ FYRIR HJARTAÐ EF MAÐUR SEGIR
Útvarpsmennskan Þegar ég var að byrja var ég kannski að leita alls kyns leiða til að þurfa ekki að spila nýjasta lagið með Nickelback í fimmta skiptið þann daginn, og ef það
tókst var ég bara tekinn á teppið,“ segir útvarpsmaðurinn Andri Freyr Viðarsson.