Fréttablaðið - 20.08.2010, Blaðsíða 44

28 20. ágúst 2010 FÖSTUDAGUR
BAKÞANKAR
Brynhildar
Björnsdóttur
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Þú hefur
nóg að
gera,
sé ég.
Yfirdrifið
nóg, ég hefði
raunar alveg
not fyrir smá
aðstoð, hvað
segirðu um
það?
Ertu að
meina
vinnu?
Já, aðeins að
taka til og
sortera og þú
mátt vera í
þungarokks-
deildinni.
Hljómar mjög
freistandi en
ég þrífst best
annars staðar.
Og hvar
er það?
Heima. Ó, já, það er sko staðurinn.
Ég hef verið
þar, alveg frá-
bær staður!
Hmm …
Þú mátt
fá hvað
sem er.
Er það?
ÉG ætla að fá
efnahagslegt sjálfstæði
og eigin íbúð.
Ég vildi óska þess
að þú talaðir ekki
með fullan munn.
Beygðu til vinstri á
ljósunum, haltu þig síðan á
hægri akrein og beygðu til
hægri við næstu gatnamót.
Erum við núna komin!
Erum við núna komin!
Ái, Ái, Ái, Ái, Ái, Ái, ÁiGa!
Ga!
Ga!
Ga!
Ga!
Ga!
Ég er flúin inn úr steikjandi hitanum á útipalli kaffihússins, þar sem skuggi
byggingakranans dansar eins og diskóljós á
klúbbgólfi á Íbísa.
MÉR líður reyndar ekkert ósvipað og ég
ímynda mér að mér myndi líða þar, hitinn
næstum því kæfandi, örlitlir golusveipir
það eina sem gerir lífið bærilegt. Já, og svo
náttúrlega ískaffið og klakavatnið, sólskinið
og áhrifin sem það hefur á fólkið.
ÞAÐ er mjög erfitt að vera fúll þegar hægt
er að vera berfætt í skónum frá því í byrjun
maí og fram í septemberlok, börn hlaupa
um í kæruleysislegum sumarfötum,
sokkabuxnalaus og allt, sumarkjólarn-
ir sem áður var splæst í fyrir sólar-
ströndina fara nú í bæinn dag eftir
dag án þess að teljandi viljastyrkur
þurfi að koma til og allir svo kátir.
BLESSUÐ sólin elskar allt, allt með
kossi vekur, einkum þó gleðina í
Íslendingshjartanu.
OG það þótt kossar hennar geti
verið banvænir. Ég man ekki
eftir því þegar ég var lítil að
nokkrum hafi dottið í hug að
smyrja börn sólarvörn áður en
þau voru send í skóla eða leik-
skóla. Ég man heldur ekki eftir
mörgum dögum í röð þar sem ekki var þörf
á að vera í úlpu eða að minnsta kosti þykkri
peysu. Ég man reyndar eftir því að malbik-
ið bráðnaði einu sinni í götunni en ég skrifa
það á gæði malbiksins frekar en styrk sól-
arinnar.
VEÐRIÐ er loksins orðið gott. Frá því á
söguöld, þegar hunang draup af greinum
risavaxinna trjáa sem þöktu landið þannig
að hægt var að sveifla sér milli fjalls og
fjöru án þess að snerta jörð, hefur ekki
verið jafngott veður á Íslandi. Draumurinn
sem við þorðum ekki að láta okkur dreyma
í torfbæjunum og varla í bárujárnshúsun-
um hefur ræst.
OG hver nennir þá að vera fúll og röfla um
hlýnun jarðar, ofsaþurrka og öfgakenndar
rigningar í öðrum löndum? Hver nennir að
hafa áhyggjur af mengun, fjölda einkabíla,
hveitiskorti vegna skógarelda sem skapast
af ofsaþurrki og fólki sem deyr úr hita eða
hungri úti um allar trissur vegna þess að
loftslagið hjá því er að breytast? Það var
gott veður hjá öðrum öldum saman. Nú er
komið að okkur.
ENDA er ekkert sem við getum gert í
þessu. Hver á að hægja á hlýnun jarðar og
hjálpa hungruðum heimi? Er það ég? Já,
kannski ert það bara þú. Taktu fram hjólið
þitt, nú er einmitt veðrið til þess.
Loksins kom góða veðrið