Morgunn - 01.12.1922, Blaðsíða 96

190
MOBG UNN
svo að láta þetta ekki heyrast, að eg, barnið, hlakkaði tii
næturinnar. Hún gat víst ekki skilið, að menn hlökkuðu
til næturinnar, nema af því að þeir fengju þá að hvíla
sig. En eg man, að þetta atvik varð til þess, að eg gætti
þess enn vandlegar en áður, að tala ekki um drauma
mína eða innra líf við nokkurn mann. Einn draum frá
þessum árum ætla eg að segja ykkur:
Eg þóttist vera stödd á bæ í Eyjafirði, sem heitir
Samkomugerði. Þar var i raun og veru torfbær, eins og
al8taðar annarstaðar, þar um slóðir, í þá daga. En í
draumnum voru þar nú skrautlegir, stórir salir, og hvert
loftið upp af öðru. Þarna var samankominn fjöldi af
hvítklæddu fólki, og man eg ekki t.il, að eg þekti neitt
af því. En alt í einu bregður fyrir raig frænku minni
einni, sem var jafngömul mér og kærasta leiksystirin,
sem eg átti. Hún var hvítklædd, eins og hitt fólkið;
sjálf fanst mér eg ekki vera í hvítum fötum. Eg ávarp
aði hana, því að eg varð mjög glöð yflr því að hitta hana
innan um alt þetta ókunna fólk, en hún svaraði mér
ekki, heldur hljóp á undan mér upp stiga. Eg fór á eftir
henni, en hún hljóp upp hvern stigann á fætur öðrum.
Seinast staðnæmdist hún fyrir utan dyr einar. Við þær
stóð dyravörður, sem opnaði fyrir henni og hleypti henni
inn, en þegar eg ætlaði á eftir henni, bandaði hann mér
frá og sagði: »Hingað kemst þú ekki fyr en 7 árum
seinna en hún«.
Eg hrökk upp af draumnura og réð hann strax svo,
að þessi frænka mín og etallsystir myndi deyja ung. Mér
þótti ákaflega vænt um hana og gat helzt ekki hugsað
mér líflð án hennar; mér var það þess vegna huggun, að
í draumnum Btóð, að eg mundi koma 7 árum seinna.
Taldi eg víst, að eg mundi deyja 7 árum seinna en hún.
Eg skal geta þess, að þessi frænka rnín og jafnaldra dó,
þegar við vorum báðar 18 ára; móðir hennar, sem var
föðursystir min, dó 1 x/2 ári áður. Rétt áður en móðir
hennar lagðist banaleguna, dreymdi mig þennan draumt