Morgunn - 01.12.1922, Qupperneq 125

HORÖDNN
219
áBamt blómunum og greinunum. Og loks birtust andarn-
ir ejálfir, i fullkomnum líkömum, eða likamspörtum. Þeir
settust í kjöltu einstakra fundarmanna, klöppuðu á kinn-
arnar á þeim og kystu á ennið á þeim.
»Á Biðari tilraunafundum 1919 kom mikill fjöldi af
þe8sum líkamningum; eitt kvöld voru þær 18, karlar, kon-
ur og börn. Nokkurir þessara gesta kváðust vera fram-
liðnir ættingjar hinna og annara fundarmanna, og menn
þektu þá. Þeir gátu talað, með kynlega hásri rödd, sem
oft var lík málrómi miðilsins. I raun og veru kunnu þeir
þvi ekki vel, að við komum við þá; samt hefi eg tekið í
hendurnar á þeim. Hendurnar virtust mér nokkuð stirð-
ar og harðar, líkar þvi sem hanzkar væru utan á þeim.
Ein kvenvera sýndi mér nakinn handlegginn á sér, og
8purði mig, hvort mér þætti hann ekki fallegur; önnur
kvenvera, eem eg verð að kannast við að var forkunn-
ar fögur, eins og einhver álfkona i skínandi silkislæðum,
hélt hendinni á sér uppi yfir hönd minni, og bað mig að
taka eftir hitanum, sem streymdi út frá henni. Þriðja kven-
veran bannaði mér að koma við smágerðu slæðurnar, eem
utan um hana voru, en lét mig samt gera það; jafnframt
tók hún með báðum höndum framan í búning sinn, lyfti
honum dálltið upp, lagði slæðurnar ofan á flata höndina
á mér, og sagði: Líttu á! Og slæðurnar mjökuðust hægt
gegnum höndina og handlegginn á mér. Hún brosti, og
lék þetta þrisvar.
»Þegar slíkar líkamningar gerðust, var miðillinn í
djúpu sambandsástandi, sat venjulega álútur í hæginda-
stól. Eitt kvöld var hann svona frá kl. rúmlega 8 þang-
að til kl. rétt að segja 1. Allan þennan tíma rak hver
likamningin aðra.«
Meðmæli, sem bók þessi hefir fengið hér á landi,
vaida miklu um það, hve vér höfum fjölyrt um hana.
Meðmælin eru frá biskupi landsins, dr. Jóni Helgasyni,