Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 7

MORGUNN
133
Aðra sögu langar mig einnig til að segja, sem svipað
er ástatt um.
Það var einhverju sinni fyrir nokkrum árum, að faðir
síra Drayton Thomas sagði honum á fundi, að hann hefði
lofað manni, sem hann þekti hinum meginn, að biðja hann
einnar bónar. Segist höfundurinn ekkert hafa þekt þennan
mann, sem skilaboðin komu frá, en faðir hans sagði hon-
um, að maðurinn væri ákaflega áhyggjufullur útaf konu sinni
á jörðinni. Þau höfðu átt lítið barn, og var hún nú mjög
nauðstödd og niðurbeygð, segir hann. Hún hafði komið á
miðilsfund og maður hennar hafði þá talað við hana, og
hún þannig fengið nokkra huggun, en hann hafði þá orðið
var við, að hún virtist ætla að bugast af örðugleikum sín-
um, og hann hafði ástæðu til þess að ætla, að hún væri
að hugsa um að fyrirfara bæði sér og barninu. Ekki hafði
hann þó minst neitt á þetta við hana á fundinum. Manni
hennar var því mjög umhugað um, að einhver fengist nú
til þess að ganga hér á milli og afstýra þessari miklu
ógæfu. Segir faðir höfundarins, að hann spyrji, hvort síra
Drayton Thomas geti ekki farið til hennar og talað við hana,
án þess þó að geta neitt um, að honum sé kunnugt um
þessar fyrirætlanir hennar. En það var af þeirri ástæðu, segir
hann, að hann vildi ekki að minst væri á þetta, ef hún
væri nú í rauninni farin ofan af þessari hugmynd.
Þó segir hann, að ekki alls fyrir löngu hafi hún enn
haft þær hræðilegu hugsanir, að bezt mundi vera bæði fyrir
hana og barnið, að þau kæmust inn í annan heim sem fyrst,
»Þetta óyndisúrræði viljum við fyrir alla muni koma í veg
fyrir«, segir hann, »því að hún mundi alls ekki komast nær
manni sínum fyrir það. Sjálfsmorð er nógu slæmt, en að
farga öðru mannslífi um leið, það er enn verra. Maðurinn
hennar heldur, að ef hún aðeins fái einhverja vinsamlega
uppörfun, þá geti hún komist yfir öll þessi vandræði«.
Ýmislegt fleira var sagt um þetta, og þar á meðal að
maðurinn hefði varla haft einurð í sér til þess að biðja síra
Drayton Thomas þessarar bónar, en af því að hann væri
prestur, taldi hann óhætt að treysta honum til þess að