Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 20

146
M0 R6UNN
er flestu fólki þannig farið, að það á örðugt með að hugsa
sér að vera án þess, að minsta kosti fyrst í stað. En því
aðeins fást menn við þessi störf, að þeim þyki þau ánægju-
leg. Það er siður en svo, að menn fáist altaf við þau störf,
er þeir hafa unnið á jörðinni, því að það getur verið, að
þeim hafi alls ekki getizt að starfi sínu þar. Maður, sem
hefir t. d. lagt stund á lögfræði á jörðinni, vill ef til vill
heldur leggja sig eftir hljómlist. Honum hefir þá sennilega
ekki geðjast að jarðneska starfinu, enda líklega lítil þörf
fyrir lögfræðinga í venjulegum skilningi í öðrum heimi.
Það er hægt að leggja stund á hvað sem menn vilja helzt,
en starfið verður þó ávalt að miðast við og stefna að
uppbyggingu.
Aðalástæðuna fyrir því, að svo mikið verkefni er fyrir
kennara, segir faðir síra Drayton Thomas vera þá, að svo
lítið af því, sem kent sé á jörðinni, hafi gildi, þegar komið
er yfir um. Eiginlega sé hin venjulega uppfræðsla, sem
menn hafi fengið, aðeins skoðuð sem grundvöllur undir alt
sem þeir þurfa að læra þar.
Tvent, segir hann, að ekki sé kent þar. Það er tungu-
mál og stærðfræði. Þegar menn, sem voru sinn hvorrar
þjóðar á jörðinni, hittast, getur hver talað sinni tungu ef
vill, en annars er það hugsunin, sem liggur að baki orð-
unum, sem hinn skilur ávalt, þó að hann skilji ekki orðin,
sem töluð eru, ef orð eru á annað borð notuð, en ekki
hugsunin eingöngu. En sá, sein var mikill stærðiræðingur
á jörðinni, getur orðið til mikils gagns, þó ekki stærðfræð-
innar vegna, heldur vegna þess, að hann hefir vanist á að
hugsa rökvíst og reglulega, og hefir æfingu í að einbeita
huganum, og getur þá einnig haft hemil á löngunuin sín-
um, en það er meira um vert en flest annað. Þeir, sem
hafa haft ánægju af því, sem lýtur að vélum eða verk-
fræði og ekki hafa neitt sérstakt annað, sem þeim leikur
hugur á að fást við, geta haldið áfram rannsóknum sínum
hér, segir faðir síra Drayton Thomas, einkum að því er
viðvíkur rafmagnsvélfræði. Þeir geta þá uppgötvað ýmis-