Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 29

MORGUNN
155
áfall valdið því, að mönnum finnist eins og þá reki fyrir
vindi og sjó á hafi efasemdanna. Þetta hafa margir játað,
sem undruðust og fundu til auðmýkingar, er þeir urðu
þess alveg óvænt varir, að erfðaskoðanir þeirra brugðust
þeim á neyðarstundinni. Þeir hafa sagt að þeir hafi þá
fundið, að eitthvað meira ætti að vera til en þeir áttu.
Það er líka sannarlega meira til. Það er nokkuð, sem hefir
verið fyrirhugað af guði; Jesús Kristur veitti vinum sínum
það fyrir löngu og vér getum náð til þess enn i dag. Jafn-
vel þótt menn geti ekki átt persónulegt viðtal við þá, sem
framliðnir eru, getur maður fengið vissu um það fyrir
reynslu annara, að þetta er kleift; fengið vissu fyrir því,
að dauðinn hefir aðeins svift burtu frá augum vorum hinni
líkamlegu návist, og að vinur vor, sem vér söknum, fylgist
betur með oss en þá er hann gekk við hlið vora hér á
jörðinni........
»Stundum ber það við, að þessir vinir vorir geta birzt
oss óvænt og ótilkvaddir, tii þess að veita huggun og
styrk. Það er fjöldi frásagna til um slíkt, og ber það ekki
eins sjaldan við og maður skyldi ætla, en það stafar af
því, að slíku er ekki ávalt haldið á lofti af þeim, sem fyrir
því verða. Og sérhver af þessum óvæntu vitrunum úr öðr-
um heimi er ákveðin neitun þess, að þeir hafi rétt fyrir
sér, sem álíta, að guð ætlist ekki til þess, að vér heyrum
frá þeim, sem farnir eru á undan. í þeim sé eg eina af
leiðum guðs til þess að sýna oss möguleikann á svona
sambandi og tilætlun hans að fá oss til þess að finna þau
lögmál, sem þær byggjast á. Eitt af þeim lögmálum virðist
vera, að nauðsynlegt sé að nota miðla í þessum tilgangi....
»Vinir vorir segja, að þegar þeir hafi komið yfir um,
hafi þeir fundið, að sú skapgerð, sem hafði þroskast í ein-
lægri viðleitni í því, að fylgja ávalt hinu æðsta og bezta,
hafi gerzt hæf til þess, að njóta sælu þegar í stað og tak-
ast á hendur víðtækari störf í hinu nýja lífi. Þeir segja lika,
að þeir, sem hafi lifað aðallega fyrir sjálfa sig, verði að
reyna óþægindi þau og samvizkubit, sem óþroskaðar sálir
fái ekki hjá komizt.........