Morgunn - 01.12.1929, Síða 35

MORGDNN
161
Jafnvel enn flóknari var sönnunin, þegar Hattie
mintist á einhvern John T.
Florence gat ekki munað eftir neinum John T.
Hattie kom þá með annan stafinn í ættarnafninu, svo
að þetta varð Th.
Florence skrifaði þá, að Hattie hlyti að eiga við
mann, sem héti John Thompson.
Við héldum, að hér mcð væri þetta úr sögunni, og
urðum mjög hissa, þegar Hattie sagði okkur, að hún
setti við alt annan John, þriðji stafurinn væri a-Tha.
Florence skrifaði þá: ,,Eftir allar þessar vikur hefi eg
loksins áttað mig á John, John Thackaray nokkurum,
yndislegum dreng, sem var píanónemandi hjá móður
minni um stuttan tíma.
Eg þarf naumast að benda yður á, hve ólíklegt það
er, eða réttara sagt ómögulegt, að hér sé um hugsana-
flutning að tefla. Það er jafnómögulegt, að undirvitund
móður minnar hefði munað eftir nokkuru ummanneskju,
sem Florence sjálf gat ekki áttað sig á öðruvísi en með
svona miklum örðugleikum.
Eg gæti haidið lengi áfram að tilfæra slík dæmi, en
eg' ætla að ljúka frásögninni um þessar sannanir fyrir
því, að þetta sé Hattie, með því að skýra yður frá enu
mjög sannfærandi dæmi.
Florence skrifaði okkur einu sinni, að hún væri að
spyrja einnar spurningar í huganum, og að hana lang-
aði til að Hattie svaraði, án þess að við vissum hana.
Sjálfum fanst mér ekki þessi tilraun skifta miklu
máli, því að þarna var hugsanaflutningur ekki jafnólík-
legur eins og þegar komið var með atriði, sem Florence
hafði ekki verið að hugsa um.
Mér kom samt til hugar að reyna að fá svarið gegn-
um ókunnugan miðil; þá mundu líkindin fyrir hugsana-
flutningi verða minni, þar sem við vissum ekki hver
spurningin var.
Hinn ágæti trance- og dulheyrnarmiðill, dr. Arthur
Ford frá New-York, var þá gestur okkar. Eg lagði bréf
11