Morgunn - 01.12.1929, Síða 47

MORGUNN
173
það og hefi notað hann síðan. Hann hlýtur að hafa vitað,
að eg hafði gert þetta“. Það var ekki fullri viku á und-
an fundinum, að móðirin fór aftur að nota koddann.
Það er ekkert undarlegt, að móðirin segir seinast í
bréfinu: ,,En sú huggun að fá slíka sönnun fyrir návist
hans“.
Eg trúi því, að það sé vilji vors himneska föður,
að sægur af syrgjandi börnum hans verði huggaður á
líkan hátt. En miðlarnir eru svo fáir, sem eru nógu
þroskaðir til þess að koma með sannana-skeyti, sem eru
fyllilega nákvæm. Ágætustu miðlarnir eru fáir. Eg hefi
oft verið að hugsa um það, hvort sumir þeirra, sem eiga
mjög annríkt og inna af hendi töluvert verk, eins og
það gerist alment — árangurinn þetta upp ogofanogvið
og við góður — miðilsgáfan veruleg, en of mikið á hana
lagt og þroskunin of lítill — eg hefi verið að hugsa um
það, segi eg, hvort þeir muni ekki, með sjálfsfórn og
sjálfsaga, geta náð hæsta stiginu, og orðið færir um að
inna af hendi það verk, sem mest þörf er á. Ekkert
mundi breiða þessa þekking út með meiri hraða, en ef
þeim miðlum fjölgaði, sem geta flutt sannana-skeyti með
nákvæmni. Eg hefi mikla ástæðu til að ætla, að bæði í
flokki spíritistanna og utan þeirra séu margir menn,
sem gætu náð þessum mikla miðilsþroska, ef þeir vildu
verja til þess að öðlast hann eins miklum tímaoghugsun
eins og þarf til þess að læra eitthvert tungumál, eða
til þess að verða nokkuð leiknir í golfspili.
Slík sjálfsfórn til almennra heilla verður rí'kulega
endurgoldin í gjaldeyri kærleikans, ef hún verður það
ekki í peningum. Hugsið um þann nýja svip, sem lífið
fær við þetta í augum þeirra, sem yfirkomnir eru af
sorgum. Yfir þær raunalegu endurminningar þess, sem
ekki getur komið aftur, leggjast nýjar endurminningar
um það, sem vinir þeirra segja þeim um hið nýja líf og
hina margvíslegu starfsemi þess, og sömuleiðis endur-
minningar um þær stundir, er þeir, sem vart við sig eru
að gera, hafa komið aftur á sín gömlu heimili og athug-