Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 109

MORGUNN
235
Innblásturinn
og prestarnir.
Ekki trúi eg öðru en að ýmsum muni far-
ast líkt og mér, að þeim liggi við að brosa
að því, sem dómprófasturinn segir um
trygginguna, er söfnuðirnir hafi fyrir réttum innblæstri presta
sinna. Líklegast verða fæstir söfnuðir varir við neinn inn-
blástur, réttan eða rangan. Auðvitað er það ekki nein
trygging fyrir innblæstri, þó að söfnuður hafi fulla ástæðu
til þess að trúa þvi, að presturinn tali sér ekki þvert um
geð eða gegn samvizku sinni. Hann getur verið að fara
með misskilning eða bull fyrir þvi. Annars bera ummæli
dómprófastsins um guðsþjónustur spíritista, þau er hr. H.
J. tilfærir, vitni um það, að honum er ókunnugt um guðs-
þjónustur spíritista á Englandi. Ræðumenn eru þar, að m.
k. að öllum jafnaði, nákvæmlega eins með sjálfum sér eins
og tíðkast um presta í Danmörk eða á íslandi. Það er
undantekning, ef það kemur annars fyrir, að ræðumenn-
irnir séu í sambands-ástandi.
Frá konu í New York-ríkinu kemur eftir-
lifandi manni. tektarverð og emkenmleg saga til enska
blaðsins Light. Ágrip af henni fer hér
á eftir.
Konan var stödd í London 1925 og fékk þar fund hjá
einum af beztu miðlunum. Framliðnir foreldrar hennar
gerðu þar vart við sig, og skeytin voru sannanaeðlis.
»Framkoma þeirra var eins og þeiin hafði verið eiginlegt —
annað seinlátt og alvarlegt, hitt glaðlegt og fjörugt,« segir
konan. Mint var á kæk, sem annað þeirra hafði haft og
löngu var gleymdur. Móðirin sendi langt skeyti til systur
sinnar um það, að hún byggi sig undir að flytjast af þess-
um heimi. Þá var engin ástæða til að ætla, að þessi systir
hennar ætti skamt eftir, en hún var dáin innan þriggja
mánaða. Foreldrarnir voru spurðir um atburði úr jarðnesku
lífi þeirra; þau leystu úr spurningunum og komu að minsta
kosti með eitt atriði, sem konan vissi ekki um, en sannað-
ist eftir á. Þá spurði konan um bróður sinn, sein hún vissi
ekki hvar var niður kominn, og henni var sagt, að hann
væri kominn til foreldra sinna. Hann var sóttur að sam-