Morgunn - 01.12.1972, Qupperneq 37

KRISTNAR HUGMYNDIR UM ÞRENNINGU GUÐS 115
Guðs eða innri starfsháttu -— ef svo mætti að orði kveða —, þó
að maður geti ágætlega, við ákveðin skilyrði, skilið Guð sem er
Kærleikur, Föðurinn, á svipaðan hátt og ungbörn skilja að þau
eiga móður að þar, sem móðir þeirra er, og, örlítið stærri, föður
að þar, sem er faðir þeirra.
Já, „Orðið varð hold“ — það gerðist maðurinn Jesús Kristur.
Okkur finnst, ýmsum, ekki neinum sérlegum vanda bundið, út
af fyrir sig, að trúa því að Jesús hafi, eins og Hallgrímur Pét-
ursson kemst að orði, verið „hulinn guð“, Guðs-sonur með öðr-
um og æðra hætti en aðrir menn, — sem hann hefur þó kennt
að eigi einnig Guð að Föður og það eina erindi inn í þenna
heim að læra að trúa þessu — að þeim notaðist það.
Já, við trúum, að Jesús hafi, með einhverju einstæðu móti,
verið „Guðs-sonur“; gætum jafnvel trúað því, með okkar lítil-
trúaða hætti, að á einhvern leyndardómsfullan hátt hafi það
verið „Orðið“, sem talað er um i upphafi Jóhannesar-guðspjalls,
er íklæðzt hafi holdi þar sem Jesús var. Og þó ekki þannig
túlkað, að „Orðið“, sem okkur skilst vera bara annað nafn á
þeiiTÍ guðdómsveru sem i kristnum fræðum er oftast nefnd
„Sonurinn“ — já, ekki þannig túlkað, að í Jesú Kristi hafi ger-
vallur „Sonurinn“ búið án þess, að öðru leyti, að halda að fullu
stöðu sinni „hjá Guði“, í Altilverunni. Er þess m.a. að gæta, að
„Guð er Andi“ — eins og Jesús tekur fram i Jóhannesar-guð-
spjalli. Þetta þýðir: Hann er líkamalaus — ekki með höfuð hér
og hönd þar heldur allur allsstaðar — allur jafnt í öreind sem
alheimi — allur allsstaðar í senn, jafnt í sméu sem stóru. Frá
því sjónarmiði ætti e.t.v. ekki að vera sérlega erfitt að ímynda
sér að það hafi aldrei haggað stöðu„Sonarins“ „hjá Guði“ (eins
og Jóhannes kemst að orði um ,,Orðið“) — hafi aldrei neitt hagg-
að stöðu „Sonarins11 í Altilverunni, að hann um tíma tók jafn-
framt á sig mynd mannsins Jesú frá Nazaret eða tók sér bústað
í lionum með alveg sérstökum hætti.
En svo að ég taki upp aðalþráð þessarar hugleiðingar, þá sé
ég ekki að fært sé að trúa þrenningar-lærdómnum þannig
skýrðum, að„Faðir“, „Sonur“ og „Heilagur Andi“ séu um ei-
lífð jafngildar „persónur“ í Guði, heldur er það trúa mín, að