Barnablaðið - 01.02.1968, Blaðsíða 15

4. Á sömu stundu komu tveir bílar, sinn frá hvorri átt. Þeir
keyrðu á börnin og köstuðu þeim langt frá sér. Sjónarvottar
héldu að börnin yrðu tekin upp dauð.
5. En þau voru lifandi, er pabbi og mamma tóku þau upp
og báru þau inn. Ella hafði fengið litla rispu á knéð, en Bó
aðra á ennið. En af því foreldrarnir óttuðust að Bó hefði fengið
skaða innvortis, fóru þau með hann til sjúkrahússins.
6. En læknirinn fann ekkert athugavert við Bó. Daginn eftir
var hann sendur heim, alveg heilbrigður. Allir voru óendanlega
glaðir að endirinn varð svo góður.
7. En glöðust allra var Alfrid frænka. Hún þakkaði Jesú fyrir
varðveizlu hans á lífi barnanna. Og svo biður hún alla litla
drengi og stúlkur að hlaupa ekki ógætilega út á veginn,, því
að bíll getur komið allt í einu.
15