19. júní - 19.06.1968, Blaðsíða 29

Guðrún A. Símonar
Ég var fimmtán ára, þegar ég uppgötvaði, að ég
gat eitthvað sungið. Minn draumur þá var að kom-
ast sem einsöngvari í danshljómsveit Bjarna Böð-
varssonar. Sá draumur rættist, og ég söng með
hljómsveitinni öðru hverju (án kaups, bara ánægj-
an) til tvítugsaidurs. Upp úr því fór ég að verða
alvariega þenkjandi, og mig langaði til að kom-
ast lengra á þessari braut.
Ég fór til Sigurðar Birkis söngmálastjóra, og
kom hann mér inn á svið sígildrar tónlistar, ásamt
Fritz Weisshappel píanóleikara, sem átti engan
sinn 1 íka í að hjálpa ungum og óreyndum söngv-
urum. Hvílíka þolimnæði og prúðmennsku hafði
sá heiðursmaður! Enn þann dag i dag hef ég mjög
gaman af léttri tónlist, þar get ég slappað af og
verið ég sjálf. Framh. á bls. 30.
GuSrún Á. Símonar sem „Mimi“ í La Boheme.
19. JÚNI
Eygló Vikorsdóttir sern bruSan „Olympia“ og Magnús
Jónsson í Ævintýrum Hoffmanns.
Eygló Viktorsdóttir
Þegar kvennablaðið „19. júní“ fór þess á leit
við mig, að ég segði eitthvað um feril minn sem
söngkonu, var ekki laust við að ég færi hálfpart-
inn hjá mér, því að þótt ég sé sísyngjandi og geti
ekki að því gert, held ég að það þurfi meira til
en mína getu að fara að hafa það í hávegum.
LJpphafiega ætlaði ég ekki að fara út í sönginn
í alvöru. Ég fór í Tónlistarskólann og lærði þar að
leika á fiðlu hjá Birni Ólafssyni. Dr. Urbancic
kenndi mér einnig lítillega á píanó sem aukafag.
Hann var stjórnandi Tónlistarfélagskórsins og var
þar af leiðandi alltaf á höttunum eftir fólki í kór-
inn og hann fékk mig til að gerast meðlimur í
honum. Ég hafði verið sisyngjandi frá því ég man
eftir mér og hafði litla en háa rödd, sem féll vel
inn i kórsöng. Framh. á bls. 31.
27