19. júní - 19.06.1987, Blaðsíða 33

□ □ □ □ OG KEPPNISÍÞRÓTTIR
- Hvað olli því að þú lagðir þetta
allt á þig?
„Það er erfitt að slíta sig frá þessari
rútínu, sem maður er kominn í. Ást á
íþrótt er eins og hver önnur. Ég vissi
ekki hvernig ég ætti að lifa án þess að
fara tvisvar á dag í sundlaug. Ég vissi
ekki hvernig það var að vera ekki
þreytt. Hjá mér var þetta ekki metn-
aður að vera best, heldur lífsmynstr-
ið, átakið, vellíðanin eftir líkams-
rækt. Maður verður hálf stefnulaus
þegar maður hættir. Enda var ég
lengi að sætta mig við það að vera
hætt.“
- Finnst þér vera munur á stelpum
sem eru að keppa núna og ykkur?
„Þær stefna í rétta átt og markmið-
in eru þau sömu, en það er undarlegt
að sumar kunna ekki að tapa og eru
skælandi með einhver lukkudýr úti í
horni, í stað þess að taka í hendina á
þeirri sem vann og strengja þess heit
að gera betur næst. Það er e.t.v. ýtt
of mikið á eftir þeim. Ég læt krakk-
ana mína synda þær greinar sem þau
langar til að synda, en ekki fyrir fé-
lagið. Þau eiga að synda fyrir sig.
Þegar einstaklingur er að æfa sig upp
til afreka gerir hann það fyrir sjálfan
sig, ekki þjálfarann. Það verður að
ríkja jafnvægi milli þjálfarans og
sundmannsins. Þjálfarinn verður líka
að meðhöndla krakkana varlega
þegar þau eru að undirbúa sig undir
keppni, því þá er pressan mikil og
þau eru viðkvæmari. Maður á alltaf
að biðja þau að gera heldur minna en
þau treysta sér til. Það má ekki ræna
þau keppnisgleðinni á barnsaldri og
gera þau hrædd."
— Nú synda öll börnin þín fjögur,
og Hugrún, Bryndís og Magnús Már
eru þegar margfaldir methafar og
meistarar á sínum sviðum. Hvers
vegna heldurðu að þau syndi?
„Ég ýtti þeim ekki út í sund. En
það tvinnast á svo margan hátt inn í
líf mitt. Það eru verðlaunapeningarn-
ir mínir, myndaalbúmið, umtalið,
ánægja mín af íþróttinni, þjálfunar-
starf mitt, alltaf jákvæð umfjöllun um
sund, allt þetta hlýtur að hafa haft
áhrif. Svo náðu þau fljótt tækni, og
eru geysilega sterk líkamlega og ólöt
að eðlisfari. Það er sjálfsagt erft.“
Því má bæta við að Torfi Tómas-
son, sem þjálfaði Hrafnhildi og fór í
landsliðsferðir með henni, sagði að
það hefði verið afskaplega gaman að
þjálfa hana. Stíllinn var svo fallegur
að allir námu staðar og horfðu á hana
synda, erlendir þjálfarar líka, og allir
vildu fá hana til sín. Þar sem Hugrún
dóttir hennar hefur svipaða líkams-
byggingu og líkan stíl verður spenn-
andi að sjá hvernig henni vegnar nú
þegar sundið er í uppsveiflu, þjálfar-
ar e t.v. betri, umbunin, stuðningur-
inn og umfjöllunin meiri en þegar
Hrafnhildur var að koma í bakkann,
fremst íslenskra kvenna meðan hún
keppti.
S.H.
Mynd þessi er tekin fyrir fáeinum árum af Hrafnhildi og börnum hennar, Magnúsi Má og Arnari Frey, Hugrúnu og Bryndísi. Eldri
sonurinn og dæturnar eru þegar orðin landsþekktir sundgarpar.