19. júní - 19.06.1987, Blaðsíða 71

Viðtal: Jónína M.
Guönadóttir
HEIMSÆKJAISLAND
íslenskra stjórnmálaflokka. íslensku
konurnar greindu í stuttu máli frá
stööu kvenna hver í sínum flokki og
hugmyndum um hvernig auka mætti
hlut þeirra, en Noreen Connell skvrði
frá stöðunni vestan hafs og vand-
kvæðunt sem þar er við að etja. Að
framsögum loknum spunnust fjörug-
ar umræður, en blaðamaður 19. júní
grcip tækifærið í fundarlok og átti
stutt spjall viö Noreen.
TVISVAR Á TÍU ÁRUM
Hún var fyrst spurð hvað kom
þeim til að fara alla leið til ís-
lands í kynnisferð um stöðu
kvenna?
„Það var fyrst og fremst forvitni urn
kvennadaginn 1985. Heima í Banda-
ríkjunum var sagt frá þessari aðgerð í
fjölmiðlum og þar var reyndar alltaf
talað um þetta sem kvennaverkfall.
Okkur var líka vel kunnugt um
kvennadaginn 1975. Það ár höfðu
bandarískar konur reynt að skipu-
leggja verkfall á svipaðan hátt, en
það misheppnaðist algjörlega og
pressan heima gerði stólpagrín að
okkur. Okkur langaði að koma til ís-
lands og rannsaka hvernig hægt hefði
verið að ná samstöðu um jafnurn-
deilanlegt fyrirbæri og verkfall, og
það tvisvar á tíu árum.
Auk þessa vissunt við urn Vigdísi
forseta og sigur hennar 1980 og svo
ekki síst að hér var eina vestræna
lýðræðisríkið þar sem konur höfðu
boðið fram sérstakan kvennalista í
kosningum og náð árangri með því.
Þannig voru nú margar gildar ástæður
fyrir áhuga okkar á að kynnast ís-
lenskum konum sjálfar."
- Pið hafið ekki látið heiti landsins
hrœða vkkitr?
„Ég verð að gera þá játningu að
það dró dálítið úr okkur. Við vorum
búnar að tala um þessa ferð nokkuð
lengi. en áhyggjur af veðráttunni hér
réðu því að við fórum fyrstu svona
kynnisferðina okkar til Spánar í árs-
byrjun '85 og síðan til Englands síðar
það ár. Kjarkinn til að láta af þessu
verða fengum við svo þegar fréttir
bárust af síðari kvennadeginum
haustið 1985. Og við höfum svo sann-
arlega ekki séð eftir því. né höfum
við þurft að kvarta undan veðrátt-
unni."
STJÓRNARSKRÁRBREYTING
STÆRSTA MÁLIÐ
Noreen var beðin að segja stutt-
lega frá samtökum sínum og
kvennabaráttu í Bandaríkj-
unum.
„Samtökin National Organization for
Er sumri tók að halla á síðast-
liðnu ári komu hingað til lands
bandarískir ferðalangar í nokk-
uð nýstárlegum erindagerðum.
Var þetta hópur 11 kvenna úr banda-
rísku kvenréttindasamtökunum Na-
tional Organization for Wotnen
(NOW) og höfðu þær gert ferð sína
hingað í þeim tilgangi gagngert að
kynna sér stöðu kvenna á íslandi af
eigin raun. Þær höfðu viðdvöl í eina
viku og tókst að komast í kynni viö
konur úr fjölmörgum hreyfingum
þeirra hér.
Forsprakki hópsins var Noreen
Connell frá New York, og flestar
voru konurnar reyndar frá ríkjunum í
Nýja-Englandi. Allar eru þær rnjög
virkar í starfi samtaka sinna heima
fyrir og gegna trúnaðarstörfum á
þeirra vegum. Það sýndi sig líka að
þær voru hingað komnar af sönnum
-i - i Frá rundinuni i l.itlu-Hrekku. Bandarísku gestirnir í hrokasaniræduni hver við sinn ís-
‘ c 1 venna og lenska sessunaut. Fremst situr Sigurveig Guðmundsdóttir, fvrrum formaður KRFÍ.
kvennabarattu og nýttu hverja stund
svo að minnti á eldmóð pílagríma.
Þær höfðu lagt sig fram um að
skipulcggja för sína vel áður en lagt
var af stað og höfðu í því skyni sam-
band við KRFÍ mcðal annarra.
Stjórn telagsins tók á móti þeim aö
Hallveigarstöðum á fyrsta degi
heimsóknarinnar. Varð úr því afar
líflegur og fróðlegur umræðufundur
þar sem miklu var miðlað um hagi
kvenna beggja vegna Atlantshafsins.
Bandaríkjakonurnar höfðu látið í
Ijós sérstakan áhuga á að kynna sér
stjórnmálaþátttöku kvenna á Islandi
og til aö létta þeim leikinn gekkst
KRFÍ fyrir kvöldverðarfundi þann
27. ágúst í Litlu-Brekku með gcstun-
um og konum í framvarðarsveit allra
gððp
71