19. júní - 19.06.1987, Blaðsíða 31

r r
□ □ □ O OG KEPPNISIÞROTTIR
r r r
AST AIÞROTT
/
Eg er alin upp í Reykjavík,
rétt hjá Sundhöllinni og
eldri bræður mínir æfðu
sund með ÍR. Ég mátti
ekki byrja að æfa fyrr en ég var tólf
ára af því að ég fékk ekki að vera úti
nema til átta á kvöldin, en æfingum
var ekki lokið fyrr en hálf níu.“
Þannig hófst samtal okkar Hrafn-
hildar Guðmundsdóttur, einhverrar
mestu sundkonu sem ísland hefur
alið. Blaðamaður 19.júní vildi for-
vitnast um frægan feril hennar sem
hefur snúist um sundíþróttina með
einum eða öðrum hætti æ síðan hún
fékk leyfi til að vera úti á kvöldin eftir
klukkan átta. Hrafnhildur heldur
áfram:
„Ég gekk fljótlega í ÍR, en reyndar
fór ég á æfingar hjá hvaða félagi sem
var, þetta var allt svo laust í reipun-
um þá. Ég fékk því tilsögn hjá mörg-
um þjálfurum, þar á meðal Torfa
Tómassyni, landliðsþjálfara.
Það var ekki lagt svo ýkja mikið
upp úr tækni þá. Maður bara synti og
synti. Það voru engir sérmenntaðir
þjálfarar í þá daga, þótt þeir hljóti að
hafa lesið sér eitthvað til.“
- Hvenœr byrjaðir þú svo að
keppa?
„Bara strax. Eftir eins árs þjálfun
fór ég að sigra á mótum og 1958 setti
ég fyrsta íslandsmetið, í 50 metra
bringusundi. Þá var ég 13 ára.“
- Hvernig stóðu þá íslendingar
miðað við önnur lönd?
Metin sein ég var að slá voru 12 ára
gömul. Það gefur að skilja að við
vorum aftarlega á merinni. Sérstak-
lega í bringusundi.“
- Hvernig var hlúð að sundinu á
þessum árum?
„Þegar maður er keppandi veltir
maður ekki fyrir sér hvernig stjórn-
unin er. Ég man að það var mikið
gert fyrir sundknattleikinn þá og það
var bara karlalið."
- Fékkstu mörg tækifœri til þess að
keppa erlendis?
„Ármann bauð í keppnisferð til
Rostok 1958. Ég náði ekki lágmörk-
um fyrir Olympíuleikana 1960, en
það ár fór ég á Norðurlandameistara-
mót unglinga í Noregi. Það rigndi og
„Ég vissi ekki hvernig ég ætti
að lifa án þess að fara tvisvar
á dag í sundlaug,"
segir Hrafnhildur Guðmundsdóttir
sundþjálfari og tvöfaldur
Olympíufari er hún rifjar upp
sundferil sinn.
rigndi og laugin varð 12 gráðu heit.
Hér heima syndum við í 26 gráðu
heitu vatni, svo við vorum nær frosin
úr kulda. En ég var í þriðja sæti í 200
metra bringusundi og var mjög
ánægð með það. Mér fannst líka
gaman að komast í þessa ferð. Það
var svo mikið mál í þá daga að kom-
ast yfir Atlantshafið.
1962 ætlaði ég á Evrópumeistara-
mótið. En það sumar kom nokkuð
fyrir sem ég get ekki gleymt. Eins og
gefur að skilja varð ég að vinna fyrir
mér. Ég vann í verksmiðju frá 8 til
11.50, fór og synti 2 kílómetra, borð-
aði nesti og hallaði mér í 10 mínútur,
vann svo frá 1 til 6 og mætti á kvöld-
æfingar í einn og hálfan tíma.
Sundsambandið sagði að ég yrði að
ná lágmörkum þrisvar á árinu, og ég
náði þeim tvisvar. En þegar liðið var
á sumarið var ég orðin svo þreytt að
ég náði þeim ekki í þriðja sinn og
fékk ekki að fara. Ég fékk heldur en
ekki fínan svip frá atvinnurekandan-
um sem hafði gefið mér frí til að æfa,
og svo komst ég ekki í ferðina!“
Hrafnhildur Guömundsdóttir fyrrum afrekskona í sundi og tvívegis Olympíufari. Hún
starfar nú hjá Landsbankanum í Þorlákshöfn auk þess sem hún annast sundþjálfun hjá
Ungmennafélaginu Þór.
31