19. júní - 19.06.1987, Blaðsíða 67

„EG HLAKKA TIL“ Framhald af bls. 13.
Kennsluefni Málfreyjudeildanna er
viðamikil handbók sem er þýðing á
handbók bandarísku samtakanna og
þar í er allt það nauðsynlegasta sem
hver Málfreyjudeild þarf að vita.
Heilmikil vinna fylgir því að stofna
nýja deild, því henni þarf að fylgja
vel úr hlaði og hlúa að henni. Hver ný
deild fær tvö ár til að ná sér upp og
gangi það ekki leggst hún niður.
Starfsemi deildanna er fjármögnuð
með árgjöldum, en þar í er innifalið
árgjald til alþjóðlegu samtakanna.
Eins og fyrr segir eru samtökin nú
opin karlmönnum og gaman verður
að fylgjast með því í framtíðinni
hvort tekst að fá þá til að tileinka sér
markmið Málfreyja eins og t.a.m.
þessi: „Að skipuleggja og vinna eftir
áætlun" og „Að stjórna og láta að
stiórn. “
B.K.
Norrænt
kvennaþing
Norræna ráðherranefndin hefur
ákveðið að standa fyrir þingi
norrænna kvenna (Nordisk
Forum) 30. júlí til 8. ágúst
1988. Undirbúningurinn er í höndum
fulltrúa kvennasamtaka á Norður-
löndum. Fulltrúar íslands eru Arndís
Steinþórsdóttir frá Kvenréttinda-
félagi íslands og Guðrún Ágústsdótt-
ir frá Framkvæmdanefnd um launa-
mál kvenna. Þegar hafa verið haldnir
þrír undirbúningsfundir og ráðinn
hefur verið starfsmaður, Helle Jarl-
mose f.v. formaður danska Kvenrétt-
indafélagsins. Vonast er eftir fjölda-
þátttöku norræna kvenna, þar sem
þær hittist og ræði stöðu sína. Gert
er ráð fyrir að settar verði upp ýmis
konar sýningar, vinnuhópar starl'i og
haldin verði erindi um margs konar
áhugamál kvenna. Undirbúningur er
í fullum gangi og nú stefnum við allar
á Osló í ágúst 1988.
Verið er að undirbúa samkeppni
unt veggspjald fyrir ráðstefnuna.
Samkeppnin verður opin öllum nor-
rænum konum og verður auglýst
seinnipartinn í sumar. Biðjum við all-
ar íslenskar konur sem áhuga hafa á
að taka þátt í samkeppninni að taka
vcl eftir þegar keppnin verður auglýst
eða hafa samband við fulltrúa íslands
í undirbúningshópnum.
A rndís Steinþórsdóttir
heimilsins út á við eins og tíðkaðist,
nema þá á sjómannsheimilunum.
Faðir minn var styrkur fjölskyldunn-
ar og yfirleitt allt borið undir hann.
Engu að síður ræktaði móðir mín
með sér mikið sjálfstæði og hafði
frumkvæði um fjölmargt og lét til sín
taka. Það háir kannski okkur konum
mest að okkur skortir dirfsku og
sjálfsöryggi og það er af því að við
erum aldar upp meira eða minna í
skjóli karla.
En auðvitað breytist þetta fyrst og
síðast með upplýsingunni og
menntuninni. Nýja kvennahreyfingin
hafði áhrif hér á landi upp úr 1970 af
því að hún reis upp og orðaði hlutina
upphátt og það fór í taugarnar á
fjarskalega mörgum. Það var með
hana eins og stúdentabyltinguna 1968
að eitthvað ávannst þótt beiskja hafi
setið eftir hjá sumum. Mér finnst all-
ar svona hræringar af hinu góða
vegna þess að þær róta upp í hvers-
dagsleikanum og fá fólk til að hugsa.
Kvennafrídagurinn 1975 varauðvitað
afleiðing af þeirri vakningu sem
Rauðsokkahreyfingin kom af stað og
framboð mitt 1980 kom í kjölfar
Kvennafrídagsins því að ákafinn við
að koma konu í framboð var auðvit-
að í beinu framhaldi af honum. Við
konur gátum ekki eftir þann sögu-
fræga dag sætt okkur við annað en að
kona væri meðal frambjóðenda til
forsetakjörs, hvort sem það var ég
eða einhver önnur.
Það særir mig stundum þegar ég
verð vitni að því að konur hafa lítinn
metnað, en metnaðarleysi má finna
of víða í þjóðfélaginu. Við erum svo
lánsöm að hafa næga vinnu, þótt hún
sé lágt launuð, og nú er svo komið að
50-60% framhaldsskólanema eru
farnir að vinna meira eða minna með
skólanum þótt þeir þurfi ekki að gera
það til þess að komast af. Mér skilst
að þeir séu að vinna sér inn fyrir ein-
hverjum táknum eins og bíl, fínum
fötum, skemmtunum á laugardögum
eða einhverju þess háttar. Þetta hefur
svo áhrif á allt nám þeirra og metnað-
arleysið felst í því að menn sætta sig
við að fá bara lágmarkseinkunn til
þess að komast í gegn, en við skulum
hugleiða það að því fleiri sem fá lág-
markscinkunn einungis til að komast
í gegn, þcitn mun lægri verður öll við-
miðun. Þetta er stórhættulegt. Ég tek
þetta sem dæmi því það er ekki með
öllu óáþekkt því sem gerist hjá okkur
kvenfólkinu. Okkur skortir svo oft
þann metnað og dirfsku sem með
þarf til að þora að vera eilítið öðru-
vísi og ekki eins og bókstaflega er
ætlast til af okkur samkvæmt gömlum
og úreltum mynstrum. Konur verða
að bera virðingu fyrir sjálfum sér og
ekki síður fyrir öðrum konum. Ég get
sagt þér að ég hef tekið upp þann sið
að rísa alltaf úr sæti þegar karlarnir
standa upp á samkomum og syngja
Fósturlandsins freyju. Ég dáist að
fósturlandsins freyju og af hverju
eiga þá karlar einir að standa upp?
Finnst þér ekki fyndið að konur skuli
sitja límdar við stólana þegar verið er
að syngja óð til landsins kvenna
almennt? Ég hlakka til þess dags,
þegar allt kvenfólk í landinu sprettur
á fætur og horfir beint framan í karl-
ana sína - og ekki upp til þeirra -
þegar sú ágæta fósturlandsins freyja
er lofuð á söngglöðum mannamót-
um,“ segir Vigdís Finnbogadóttir,
forseti íslands, að lokum.
iV
SS.
67