Sameiningin - 01.06.1906, Qupperneq 17

IX3
En það er borið fyrir, að hann hafi aldrei haft konungs-
stjórn á hendi. Hins vegar fáum vér j)ó af letrspjöklum Sýr-
risar séð án ails vafa, að Beltsasar—- „konungssonrinn“ — var
að miklum mun verklega viðriðinn sögu Babýlonar-ríkis á
siðustu dögum þess. Svo er að sjá, að hann hafi haft á hendi
forustu meginhersins, sem Babýlonarmenn treystu að verða
myndi peim til bjargar. Með honum var „drottningin“, kona
Nabonids, og tignustu menn ríkisins. Og p»ar sem hann skipaði
J)á hávirðulegu stöðu, þá virðist það sterklega benda til þess, a5
liann hafi veriS konungflegr meðstiórnari með föður sínum. Sitt
hvað annað í bókinr.i er rneð öllu óskiljanlegt svo framariega
sem höfundr hennar hefSi ekki verið uppi fyrr en löngu eftir aö
babýlonska menntanin var dáin út. Þannig t. a. m. það, sem í
i. kap. er sagt um skólann í sambandi við konungshöllina (sem
vrar stofnan, er sérstaklega einkenndi stjórnarsetr Assýríu og
Babýloniuý; svo cg það, hvernig babýlonskum búningi er lýst;
•eins það, hvernig minnzt er á músikina, er samfara var hinu
konunglega hátíðarhaldi o. s. frv. Væri Daníelsbók skáklsaga
cin, þá er óhugsanlegt, að ljósið, sem yfir hana hefir fallið út af
rannsóknum vísindamanna á sögustöðunum austr í heimi nú fyr-
ir skemmstu, hefði svo eindregið orðið riti því til staðfestingar
■eins cg reynd hefir á orðið.
-------o--------
Frœkornin.
SAGA
eftir D. G.
Bylrinn var iðulaus snjóburðr með frosti og fjúki þaö, sem
■eftir var af deginum, og alla nóttina. Snemma daginn eftir rof-
aði til, en herti óðum frostið, og um kvöldið var orðið bjart.
•Svo leið sá dagr, að ekki heyrðist, að neir.n hefði beðið ósigr af
veðrinu; en þriðji ckgrinn leicldi i ljós atburð þann, er vakti
athygli barr.anna, sem nú voru aftr að fara í skólann.
Það var einn af verkamönnunum, sem hafði þá atvinnu
að flytja á milli ýmislegt, er þurfti til stórhýsisins, sem veriS
var að reisa. Það var hann, er þau og fleiri sáu nú fara greitt
iim veginn. Hann varð að fara hratt, því í vagninum hans lá
• naðr nær dauía en lífi. Harn haföi von um líf mannsins og
hafði því fljót'.ega h'.eypt sér úr yfirhöfninni sinni og vafið að
lionum og var nú á ieið til sjúkrahússins.
Sú fregn barst í skyndi um bœinn, að ungr maðr hefði