Sameiningin - 01.04.1960, Síða 16

14
Sameiningin
við heilsum nýju ári, og er kveðja hans viðeigandi, ekki
aðeins fyrir þessi tímamót, heldur fyrir hverja stund í lífi
hins kristna manns. Þennan vinning höfum við fram yfir
heiminn, sem við lifum í, við höfum frið Guðs. Þrátt fyrir
alla veraldlega óvissu eigum við ætíð frið Guðs vísan og
öruggan, og hvað annað, sem kann að henda okkur, verður
yfirstíganlegt í krafti þess friðar. En einu má aldrei gleyma,
og það er að án þessa friðar er allt vonlaust, allar bjargir
bannaðar og allir vegir lokaðir.
Þegar Jesús talaði þessi orð til lærisveina sinna, þá
áttu þeir allt annað en slétta og fellda framtíð framundan.
Þeir áttu eftir að horfa upp á Jesúm krossfestan, og þá
um leið að kafa hyldýpi örvæntingarinnar, þegar þeir hlupu
burt frá honum sviknum, bjarglausir og án þess að geta
rönd við reist, þegar hann var handtekinn af hermönnum
æðstaprestsins. Þeir áttu einnig eftir að lifa og reyna mesta
undur veraldarsögunnar, boðskap páskadagsmorgunsins,
„Kristur er upprisinn.“ Þeir áttu eftir að vera vitni af
Hvítasunnu undrinu, þegar að heilögum anda var úthellt
yfir þá. Og þar á eftir áttu þeir eftir að þola ofsóknir, og
sumir þeirra píslardauða. Þannig var framtíð þeirra. Þeir
sáu hana ekki. Kristur sá hana, og hann gaf þeim það vega-
nesti, sem gerði þá hæfa til að komast í gegn um þessa fram-
tíð, frið Guðs, sem er æðri öllum skilningi, og varðveitir
bæði hjörtu og hugsanir fyrir Krist Jesúm, þannig að hvorki
ótti né skelfing nái að hafa þar nokkur áhrif.
Hvað ber framtíðin í skauti sínu handa okkur? Ég veit
það ekki, og þið vitið það ekki heldur. En Jesús veit það,
og Hann hefir gefið okkur frið Guðs. Við höfum ekki
hugmynd um hvað heimurinn mun færa okkur á þessu
ári, en ef hann bregður ekki út af vana sínum, þá mun
það verða blandað skelfingu og ótta. Og sjálfsagt munum
við lenda í aðstæðum, þar sem reynir á staðfestu okkar
í trúnni á Jesúm Krist, en munum þá gjöf hans okkur til
handa. Sjálfsagt á einnig söfnuðurinn okkar, samfélag
heilagra meðal okkar, eftir að fást við hina og þessa
örðugleika á hinu komandi ári, en ef við minnumst gjafar