Sameiningin - 01.05.1913, Blaðsíða 1

^anmmmjtn,
Mánaðarrit til stuðnings lcirkju og kristindómi ísleadinga.
gefið út af hinu ev. lút. kirkjufélagi Isl. í Vestrheimi
PJTST.TÓRI JÓN BJAJINASON.
XXVIII. árg. WINNIPEG, MAÍ 1913. Nr. 3
Móðurmálið.
Ekki er langt síðan málgagn General Counil’s („Tlie
Lutlieran1 ‘) flutti þau tíðindi í ritstjórnargrein (27.
Marz), að dr. Dalil, formaðr hinnar Sameinuðu kirkju
Norðmanna liér í Vestrlieimi, liefði í síðustu ársskýrslu
sinni eindregið og sterklega lialdið því fram, að prestar
þeirrar kirkjudeildar þyrfti sem allra fyrst að verða
„enskir' ‘. Eða með öðrum orðum: hið kirkjulega tungu-
mál í þeirri átt yrði hið hráðasta að verða enska; ensk
prédikan, ensk guðsþjónusta, ensk barnafrœðsla í krist-
indóminum; norska að þoka fyrir ensku í gjörvöllu
kirkjulífinu. Brot voru tilfœrð úr ársskýrslu Dahl’s, er
virtust sanna, að ritstjórn hins ensk-lúterska blaðs fœri
þar rétt með. Má geta nærri, að þeim, sem þar bar les-
endum sínum fréttina, hefir fundizt þetta meir en lítil
fagnaðartíðindi. Því alkunnugt er, livílík lífsnauðsyn
það er talin innan General Council’s, að allt fólk lútersku
kirkjunnar hér í heimsálfunni taki sem fyrst upp enska
tungu, flýti sér, sé það ekki enskt eða brezkt að uppruna,
með hinn þjóðernislega arf sinn, hið erlenda móðurmál
sitt um fram allt, fyrir ætternisstapa. Sumir kirkjulegir
höfðin gjar í Gen. Council láta naumast nokkurn tíma svo
til sín lievra í blaðagreinum, að þeir ekki minnist þar á
þessa frábæru kirkjulegu nauðsyn — nærri því einsog
Kató gamli í sögu hinna fornu Rómverja, sem í hverri
opinberri rœðu, er hann flutti í öldungaráðinu, hvað sem