Sameiningin - 01.05.1913, Blaðsíða 20

84
Iiafi hugsað sér guð háðan mannlegu eðli, þreytanda
líkamlega glímu' við Jakob.
Að ending talið þér um syni guðs, sem kvonguðust
dœtrum mannanna. Of langt mál yrði! hér að fara að
reyna að útskýra þau dularfullu orð. En sú ályktan
yðar, að þau orð sýni guð Hebrea háðan mannlegu eðli,
það er að segja: að með orðunum sé átt við holdlega
getin afkvætmi holdlegs guðs, og að sá guð sé Jehóva
Gyðinga — sú ályktan liefir við ekkert að styðjast
nema heilaspuna tóman.
Þér virðizt Imeykslast mikillega á þessum sögum
um guðlegar vitranir í gamla testamentinu. En sízt
ætti andlegir synir aldar þessarrar að þurfa að hnjóta
um þær. Því hvaða umhugsunarefni er þeim hugnæm-
ara en hin stórkostlega framför, sem aldirnar — og sér
í lagi þessi síðasta — eiga að hafa gefið mannkyninu?
Og ef hinir fornu Hebrear stóðu oss nútíðar-mönnuim
svo afar langt að baki, voru börn og smælingjar í sam-
anburði við oss, livað var þá eðlilegra en að guð birtist
þeim börnum og smælingjum á þann hátt, sem í mestu
samrœmi var við barnslegar hugmyndir þeirra?
Hvers þurfum vér?
Eftir séra Hjört J. Leó, M. A.
Kirkjuþing er aðsigi. Bftir fáeinar vikur komum vér
saman til að rœSa sameiginleg mál og ráöa þeim til úrslita.
Venjulegt er — að minnsta kosti þegar um stórmál er aiS rœSa
—, að þau eru rœdd heima fyrir í söfnuSum vorum á5r en full-
trúar safnaöa eru valdir, og er þaö vel; því aSeins verðr með-
ferð; mála hyggileg, er á þing er komið, að menn hafi vel gjört
sér grein fy.rir þeim í heimahögum.
Eg vil því leyfa mér að benda á fáein atriði, sem mér virð-
ast miklu máli skifta, og þörf sé að rœða á þingi því, er nú
fer í hönd. Sum þeirra eru svo nauðsynleg, að vart verðr hjá
því komizt að rœða þau og gjöra ályktanir um þau á þessu
þingi. Og hvort sem þau verða tekin til umrœðu á þingi eða
ekki, eru knýjandi ástœður til að hver söfnuðr gjöri sér ákveðna
grein fyrir þeim. Bendi eg því á þau, í því trausti til safnaða
og einstaklinga, að þeir gjöri það ekki svo mjög að álitamáli,