Sameiningin - 01.05.1913, Blaðsíða 29

93
Tilgangr þeirrar feröar og feröalaga hans allra, það sem eftir
var æfinnar, var fyrst og fremst sá, aö kanna landiö og finna leiðir
fyrir verzlun og menning um það allt; því þíð sá hann að var eini
vegrinn til þess að þrælaverzlaninni yrði útrýmt, og nauðsynlegr
undirbúningr undir það, að trúboðsstarf gæti orðið unnið þar meS
nokkrum verulegum árangri. Og fyrsta viðfangsefnið var þá það að
finna leið, mönnum fœra, yfir þvera Suðr-Afríku, milli Atlanzhafs
og Indlandshafs.
Sekeletu bjó hann út í þá ferð sem bezt hann gat og léði honum
til fylgdar 27 hina fráustu menn sína. I Nóvember 1853 lagði hann
á stað og hélt í vestrátt, og hann vann það þrekvirki að komast á 6J4
mánuði alla leið vestr til Loanda, við Atlanzhaf; en það var 1500
mílna ferð um vegleysur og þétta skóga, yfir mýrar og vötn. Þjóð-
flokkarnir, sem á leið hans urðu, voru sumir hverjir tortryggir og
grimmir; en Livingstone ávann sér traust þeirra og virðing með því
að sýna þeim alltaf fulla ráðvendni, einlægni og mannúð; og honum
tókst jafnvel stundum að koma á sáttum milli þjóðflokka, sem áttu
í ófriði eða illdeilum. Allsstaðar, þarsem hann kom, prédikaði hann
fagnaðarerindið og sýndi biblíumyndir með töfra-lampa, er hann
flutti með sér.
Þegar hann kom til Loanda, var hann orðinn holdalaus og mátt-
þrota af ferðavolkinu og veikindum. En allir tóku honum þar vel og
veittu honum beztu hjúkrun. Honum var boðið þar heim til Eng-
lands, og þarf ekki að taka það fram, að hann muni hafa langað til
að sjá konu sína og börn aftr eftir tveggja ára skilnað. En hann
hafði heitið förunautum sínum því, að koma þeim heiin aftr, og við
orð sín vildi hann alltaf standa. Hann afþakkaði því boðið og settist
við að semja nákvæma skýrslu um ferð sína og vísindalegar athug-
anir, sem hann síðan sendi heim til Englands. Skipið, sem hann
sendi skýrslurnar með, fórst, og fékk hann þá fregn, er hann var
nýlagðr á stað austr aftr; settist hann því aftr um stund til að semja
allt að nýju, en hélt svo að því loknu aftr austr til Linyanti, og naut
hann þess víða á heimleiðinni, hve vel hann hafði kynnt sig, þegar
hann fór þar um árið áðr.
Tvo mánuði sat hann um kyrrt í Linyanti og hafði þar nóg að
starfa sem kristniboði og læknir. En ekki var enn nema hálfnuð
ferðin, sem hann hafði sett sér fyrir; eystri helmingrinn, ferðin austr
að Indlandshafi, var eftir, þvert yfir það land, er nú nefnist Rhodesia.
Það var hættuför, bæði vegna landslagsins og þjóðflokkanna, sem á
leiðinni voru, og voru sumir hverjir orðlagðir fyrir grimmd. Seke-
letu reyndist honum enn vel, léði honum 120 menn til fylgdar og heim-
ilaði honum að heimta nauðsynjar af þeim þegnum sínum, er á leið-
inni væri; og sjálfr fylgdi hann honum fyrstu áfangana.
Á þeirri ferð fann Livingstone fossinn mikla í Zambesi-fljóti, og
nefndi hann fossinn í höfuðið á Victoríu drottningu.
Oft lá við, að hann lenti i illdeilum við tortrygga þjóðflokka,.