Sameiningin - 01.05.1913, Blaðsíða 7

7i
félagskap þeirra kirkjulegum. Hvað liggr oss á að verða
á undan þeim í því að flœma móðurmál vort burt úr lielgi-
dómi drottins! Og getum vér varpað því á þann hátt frá
oss án þess að skaðskemma oss kristindómslega?
------o-----
Nýja guðfrœði Jóns próf. Helgasonar.
(Framh.)
Þær eru þegar orðnar feikna-langt mál, Trúmála-
liugleiðingar Jóns prófessors Helgasonar í „lsafold“, og
ekki séð fyrir endinn enn. Yér höfðum hugsað oss að
benda góðfúsnm lesara á nokkrar af mörgum vanliugsuð-
um og vansköpuðum ályktunum hans í hinum fyrri köflum
hugleiðinganna, auk þeirra, er vikið var að í ritgjörð vorri
um þetta efni í „Sameiningunni* ‘ síðast. En þarsem nú
þegar sýnt er orðið, að áfram á að lialda endalaust og allt-
af bœtist grátt ofan-á svart, þá nennum vér ekki að balda
þeim eltingaleik áfram. Vér hlaupum því yfir allt nema
aðal-atriði málsins.
Það er fimmti kaflinn í „lsafoldar“-hugleiðingum
prófessorsins, sem er aðal-atríðið. Fyrir lionnm hverfr
allt hitt. Enda er hann um „Grundvöll trúar vorrar.“
Þar útlistar liöf. hina nýju kenning sína um Jesúm Krist.
Um inniliald kaflans er það að segja, að það er lirein og
bein Únítara-kenning, en mun lakar frá henni gengið en
gjört er í ritnm beztu kennimanna tínítara, svo sem
Channing’s og Parker’s og hinna snillinganna í Boston á
næstliðinni öld, enda lengra gengið í afhjúpun guðdóms-
ins í persónu Krists, heldr en höfundar Únítara-kenning-
arinnar hér í landi gengu í fyrstu, að minnsta kosti dr.
Channing.
Próf. J. H. leitar að grundvelli fvrir trú sína. Ilann
athugar heilaga ritning, en hún reynist lionum ófullnœgj-
andi. Hann segir: „Vér vitum, að margt stendr í biblí-
unni, sem ekki verðr lengr ábyggilegt talið. En með því
er loku fyrir það skotið, að hún geti orðið mér það hið ó-
bifanlega fullgildi, sem eg geti grundvallað á trú mína.“
Þá athugar liann hina „náttúrlegu opinberun“, sannanir