Sameiningin - 01.05.1913, Blaðsíða 24

88
rœðu á kirkjuþingi, í sambandi við þá spurning, hvernig kirkju-
félagiö geti fengið starfsmenn í framtíðinni.
En þetta er aðeins eitt dœmi. Grun hefi eg á því, að fá-
tœkir, en efnilegir nemendr, sem nú eru skammt komnir áleiðis
i skóla, myndi fást til aö velja guöfrœða-veginn, ef þeir sæi sér
fœrt. Vér ættum aö eiga sjóö til að styrkja eftir þörfum 2—3
efnilega unglinga á ári, ef þeir bjóöa sig fram.
En hvaö verSr þá sagt um fjárhliðina? Meðlimir kirkju-
félagsins eru fáir, en skyldugjald til félagsins sama sem ekkert,
— um 5 ct. á meðlim. En hitt ber að segja, og þakka að verðugu,
að margir hafa á liSnum árum gefið mikið til þeirra eða þeirra
kirkjufélags-fyrirtœkja. Hitt er jafn-satt, að sú hluttaka er
ekki líkt því eins almenn og vera ætti. Er því fjárþröng fyrir
dyrurn, ef kirkjufélagið bœtir við útgjöld sín svo miklu nemi,
svo framarlega sem ekki finnast einhver ný ráð. Mér hug-
kvæmist eitt, raunar er það ekki nýtt; það hefir fyrir nokkrum
árum? komið til tals, en ekki lengra. Hvað er á móti því að
biðja fáeina efnamenn íslenzka, sem kirkjufélagið ber fullt
traust til, að taka skólasjóð kirkjufélagsins til að ávaxta hann,
•—• verja honum til fasteignakaupa og selja, þegar þeim lízt
arSvænlegast? Eg treysti því fyllilega, að þeir myndi gjöra
það fyrir kirkjufélagiö og veita kirkjufélaginu fulla trygging
fyrir því, aö það tapi ekki á fyrirtœkinu. Er nokkuð því til
fyrirstöðu, að þetta sé reynt?
Innan skamms er líklegt, enda óumflýjanlegt, að fáeinir
söfnuðir biðji um styrk til kirkjubyggingar, aö minnsta kosti
rentulaust lán.
Önnur kirkjufélög sum fylgja þeirri venju, að byggja hús
fyrir prest, og kirkju á hagkvæmum stað á trúboðsstöðvum, og
ábyrgjast kaup trúboða þangað til söfnuðir eru orðnir nógu
fjölmennir til að vera fjárhagslega sjálfstœðir. Finna þeir
þá skyldu sína, er tímar líða, að gjalda líku Jíkt. Kirkjufélag
vort launar trúboðum sínum, eni sökum mannfæðar verðr að
kalla þá úr einum stað í annan, þótt ekki sé hálfunnið verk á
neinum stað. Árangrinn verðr sá, að safnaðarlíf i réttum
skilningi myndast ekki, þótt söfnuðir sé stofnaðir. Og það
myndast aldrei á trúboðssvæðinu meðan vér erum ekki fœrir
um að hafa hvern mann á einum stað um margra ára skeið. Eg
sannfœrist betr og betr um það meö hverju ári, að verkið allt á
trúboðssvæðinu nær ekki tilgangi sínum, einsog sakir standa,
þótt ekki sé annað fœrt að gjöra en gjört hefir verið, af því