Sameiningin - 01.01.1915, Síða 11

347
lesa markaðsfréttirnar í blöðunum með áfergi og sjá þar
alt af eitthvað nýtt. Fáist hugur þinn frenmr við önnur
efni, þá þykja þér fréttir þær svo staglsamar, að þii lít-
ur ekki við þeim. Og hvernig stendur á því, að msnn
eru svo sólgnir í stríðsfréttir ? Þær eru þó ekki annað
en sífeldar endurtekningar um sókn, vörn og undanhald,
um víggrafir, virki og herskip, um manndráp og speil-
virki. Er ekki fréttafýsnin s]U’ottin af því. að mönnum
finst ]>eir vera áliorfendur að ægilegum stórvirkjum eð;i
jafnvel komnir óbeinlínis út í þann hrikaleik sjálfir, þar
sem teflt er með mannslífum, sem knýtt eru við þeirra
eigin, og framtíð þjóðarinnar þeirra, umlieims þess, er
þeir lifa í, komin undir úrslitunum? Þó dofnar jafnvel
áhuginn fyrir fréttunum af þessarri voðalegu styrjöld,
þegar baráttan dregst mánuðum saman og ekkert rekur
(*ða. gengur. í þessum spegli getur þú séð ])itt eigið
sálarlíf. Mannssálin lifir ekki á orðum einum, heldur
miklu fremur á verkum—verkum, sem hún tekur ein-
hvern verulegan þátt í sjálf, beinan eða óbeinan. Hún
trénast upp á orðum einum, ef hún á engin ítök í starf-
semi þeirri, sem orðin tákna. Ef þig langar til að búa,
])á nennir þú varla til lengdar að hlusta á fyrirlestra um
búskap. í lífi trúarinnar er líka starfsemi, barátta,
stríð “við tignir og völd, við heimsdrotna þessa myrk-
urs, við andaverur vonzkunnar í himingeimnum. ” Sért
þú sjálfur hættur að heygja það stríð, og liættur að gera
þér nokkra grein fyrir því, sem í húfi er, hættur að kæra
þig um nokkurn sigur, þá eðlilega fer þér að finnast alt
umtal um sti’íðið nokkuð þrevtandi, hvort lieldur er
innan kirkju eða utan. Legðu því hönd á plóginn, vinur
minn! láttu baráttuna milli góðs og ills í heiminum koma
þér við, legðu út í orrustu á móti þeim maktarvöldum
syndar og efablendni, sem stríða á þína eigin sál. Þá
muntu finna márgt nýstárlegt í boðskapnum gamla, sem
fluttur er í Guðs húsi.
Fleiri viðbárur gæti eg tínt til, en þessar verða að
nægja. Þú hefir eflaust tekið eftir því, að eg hefi nokk-
urn veginn sama svarið við þeim öllum. Annað var ó-
mögulegt fyrir þá sök, að þær eru allar fiprotnar af sömu