Sameiningin - 01.01.1915, Síða 10

346
Til mannsins, sem situr heima.
Hugleiðingar þessar um þörf þína—og allva vor—á
betur vakanda trúarlífi koma enn fremur í opna skjöldu
annarri viðbáru, sem margir hafa á takteinum. Þeir
segjast gefa kristindóminum lijartanlegt samþykki sitt,
en í kirkju þykjast þeir ekki þurfa að fara, að minsta
kosti ekki stöðugt—af því þar sé alt af sami kristindóm-
urinn, sömu trúarlærdómarnir, sama siðferðiskenningin
á boðstólum. Þetta liafi þeir lært alt saman þégar í
barnæsku, og hafi lítið meira gagn af því, þótt endur-
tekið sé hvað eftir annað. Hugsir þíi svona, vinur minn!
þá kemur sú hugsun upp um mein þau öll í sálarlífi þínu.
sem eg hefi þegar talað um. Sannur kærleikur er ekki
hræddur við endurtekningu; liann lifir einmitt á þeim að
talsvert miklu leyti. Svo er og farið öllum lifandi áhuga
fyrir hverju sem er. Þolir vináttan endurtekin ástar-
orðf Hún nærist og dafnar á þeim. Þolir söngelskur
maður að heyra sömu tónana aftur og aftur? Hann
unir sér við þá stundum saman. Mun áhugamikill um-
bótamaður trénast upp á marg-ítrekaðri framsetning
]>es,s, sem honum liggur á hjarta? Þvert á móti, hann
lmmrar einmitt sýknt og heilagt á sama járninu, þangað
til það er orðið heitt. Svo er um livern þann hlut, sem
á ítök í hjarta þínu: Þú lieyrir sama fuglasönginn á
hverju vori, kennir sömu hlýindanna, sérð sömu grænk-
una, sama blómskrúðið; og þér þykir altaf vænt um
vorið.
Þyki þér einhver hlutur leiðinlegur og tilbivvtingai-
laus, þá er orsökin alla jafna sú, að þú hefir látið þér á
sama standa unr liann. Öll mannsandlit verða nokkurn-
veginn eins, þegar þú rétt lítur við þeim álengdar og
veitir þeim enga eftirtekt. En fari þig að langa til þess
að læra eitthvað um mannlífið og manneðlið af andlitum
þessum, þá finnur þú að engin tvö eru eins, og að sarna
andlitið hefir alt af einhverja nýja sögu að segja þér, f
hvert sinn er þú lítur á það.
Ef þú ert mikið við verzlunarmál riðinn, þá munt þú