Sameiningin - 01.03.1908, Blaðsíða 6

2
samverksins, og til vara í forföllnm lians séra Kristinn
K. Ólafsson, og varð þetta að samþykkt.
Þriðja nýnngin að því er ,,Sam.“ snei'tir er það, að
framvegis kemr þar út upphafsþáttr eða fyrsta „bók“
hinnar frægn skáldsögn Ben Húr eftir Lew Walllace í
íslenzkri þýðing. Skáldsaga sú, sem hér er nm að
rœða, er vafalanst mesta skáldskaparverk þeirrar teg-
undar, sem nokkurn tíma hefir verið í letr fœrt. Höf-
undrinn, sem andaðist 15. Febrúar 1905. var Vestr-
heimsmaðr, og er saga þessi það af ritverkum hans, sem
dýrmætast þvkir allra. Af hví að hún gjörist á holds-
vistardögum frelsara vors Jesú Krists, er svo nátengd
við efnið í guðspjöllum nýja testamentisins, og sýnir
fólkslíf þeirrar aldar með umheimi þess svo dásamlega
vel, er fyrir almenning stórkostlega mikið á henni að
grœða sér til aukinnar þekkingar á einhverjum merk-
asta kafla mannkynssögunnar; og yfir hinar helgu
ritningar vorar varpar hún að mörgu leyti nýju ljósi,
sem er frábærlega mikils virði. Auk alls þessa er sag-
an meistaralega sögð og á köflum eins átakanleg og
það, sem í þá átt er mest í heimsbókmenntunum.
Frá því hefir áðr verið sagt í blaði þessu („Sam.“
XX, 1, í Marz 1905), hvernig Ben Húr varð til. Það
var um leið og getið var um lát höfundarins. Þar sést
meðal annars þetta tvennt, að Wallace varð trúaðr
kristinn maðr við það að eiga við söguefnið og fœra
það í letr, og það annað, að fyrsta „bók“ sögu þessarr-
ar er í rauninni skáldskaparrit út af fyrir sig, og að
upphaflega var ekki við því húizt, að neinu yrði síðar
þar við bœtt.
Kristið fólk íslenzkt hér er um þessar mundir að
velta því fyrir sér, hvernig því verði varnað, að það
syndaflóð ónýtra, 1 jótra, siðspillandi og guðlausra
skáldsagna eftir ringlaða eða hálfringlaða höfunda,
sem í seinni tíð hefir óðum verið að magnast, haldi á
fram að velta sér yfir þessa vesalings þjóð. í því efni er
víst ekkert annað úrræði en það, að þýtt sé á vora tungu
úrval nokkurra beztu skáldsagna eftir ágæta höfunda
stórþjóðanna, gefið út á prent og fengið íslenzkri al-
þýðu í hendr. Þá er það trúa vor, að hún fái svo mik-
inn viðbjóð á öðrum eins samsetningi í þessarri grein
og nú er af ýmsum löndum vorum verið að unga út, að