Sameiningin - 01.03.1908, Blaðsíða 15

legar lýsingar. Þeir láta livorki lof né last til sín lieyra
yfir persónnm |>eim, sem riðnar ern við söguna. Hvergi
kemr ]>essi eiginlegleiki lijá guðspjallamönnunuin skýr-
ar fram en einmitt í píslarsögunni, og hvergi jafn-skýrt
og þar.
í þessu tilliti skal bent á tvennt. Annað er húð-
stroka Jesú. Hitt er krossfesting hans. Þetta tvennt
er sérstaklega nefnt af því að hvortveggja sú hegning-
artegund er svo voðalega grimmúðug og kvalafull, að
hárin geta risið á liöfði manns út af því að eins, að liugsa
um það langt burt í fjarlægð, hvílík píslarundr mannslíf
þau, er þannig var forðum refsað, lmfi lilotið að taka út.
Hinni rómversku húðstroku var við brugðið í fornöld
fvrir það, hve hryllileg hún var og hve nærri hún gekk
þeim einstaklingum, er fvrir Iienni urðu. Al-títt, að
menn liði í dá meðan á þeirri hegning stóð af kvölunum,
og sumir hnigu jafnvel niðr steindauðir. Kvölin líkam-
lega, sem í því var fólgin að vera hengdr upp á kross-
tréð og negldr þar fastr rneð járngöddum gegn um
hendr og fœtr, skilst öllum enn betr. Öllum ljóst, að
þar hlýtr að vera um óumrœðilega sára písl að rœða.
En gæti menn nú að, hve lítið fer fyrir |>essu hvoru-
tveggja í frásögu guðspjallamannanna um Jesúm í
dýpstu niðrlæging lians. ,.Þá tók Pílatus Jesúm og húð-
strvkti liann.“ Það er allt, sem um fyrra kvala-atriðið
er sagt; ekki eitt orð meira. Og um hið síðara að eins
snöggsinnis þess getið, að þá er hermennirnir róm-
versku voru komnir með Jesúrn á staðinn, er nefndist
Golgata, þá hafi þeir krossfest hann þar á milli hinna
tveggja illræðismanna. Engin athugasemd út af þessu
óskaplega, djöfullega óréttlæti. þessarri voðalegu með-
ferð á honum al-saklausum, heilögum, — bessarri smán,
þessarri grimmd, þessarri kvöl. Engin viðstaða á hvor-
ngum staðnum í sögunni til að benda á, hvað Jesús þá
hafi hlotið að taka út, eða live ógurleg svnd hafi þar
verið drvgð. f sambandi við krossfestmguna að eins
tekið fram allra snöggvast. að þar hafi rætzt hin fornu
snádómsorð: .Aíeð illvirkjum er liann talinn.“ Að
öðru leyti algjör þögn — heilög ]>ögn — af liálfu guð-
spjallamannsins.
Hér birtist hin konunglega tign sögurita þessarra,
sama heilaga tignin eins og hjá honum, sem þar er æfin-