Sameiningin - 01.03.1908, Blaðsíða 22

l8
vér eftir því, að allir guðspjallamennirnir byrja starfs-
sögu Jesú Krists með frásögninni um skírn'lians. Með-
an stóð á skírnar-athöfninni, sem var „vígsla til liins
heilaga embættis hans“, lieyrðist rödd af liimni, er
sagði: „Þessi er sonr minn, hinn elskaði, sem eg hefi
velþóknun á.“ Eftirtektarvert er það í þessu sam-
bandi, að guð talar liér með alkunnum orðum úr gamla
testamentinu. Fyrir lærisveinum sínum útskýrir Jes-
ús undra-orð þessi með spádómsorðum úr 2. sálmi
Davíðs og 42. kap. Esajasar bókar. Upphafsorðin eru
eftir skáldið, liin eftir spámanninn. Davið liefir Mess-
íasi sonarlieitið gefið. Esajas nefnir hann „þjón
drottins“. („Mínum þjóni,----------er eg hefi velþókn-
un á, honum liefi eg minn anda gefið“— Esaj. 42, 1).
Af þessu má sjá, að frá upphafi var Jesú kunnugt um
Messíasardœmi sitt og það þá líka, að hann var sá
„þjónn drottins“, er spámaðrinn nefndi Messías, og sá
„sonr“, er Davíð á við, er liann segir: „Þú ert minn
sonr; í dag ól eg þig“ (Sálm. 2, 7). Sé nokkuð ótví-
rætt í guðspjöllunum, þá er það það, að Jesús heim-
fœrði spádóminn um „þjón drottins“ upp á sjálfan sig
og Messíasar-umboð sitt. Og nú vita það allir, hví-
líkr spádómrinn um þjón drottins var. Þótt Esajas
hefði verið sjónarvottr að kvölum Krists og krossfest-
ing', hefði liann naumast getað lýst því nákvæmar en
hann gjörir í spádóminum um þjón drottins og píslir
þær, er hann eigi að líða „vegna misgjörða míns
fólks.“ (Sjá Esaj. 53.) Hann vissi það því áreiðan-
lega, að með skírninni vígðist liann til hörmunga, og'
var útvalinn til að vera friðþægingarfórn fyrir syndir
mannanna.
Á eftir skírninni kemr tafarlaust freistingin í eyði-
mörkinni. Sú saga sýnir það einnig ljóslega. að Ivristr
hafi vissulega þekkt sjálfan sig og köllun sína. Eng-
inn vafi er á því, að aftr og aftr hafa þessar freisting-
ar strítt á Jesúm síðar (Matt. 16, 22 o.s.frv.; Jóh. 6, 15) ;
en það,sem um varðar í ])essu sambandi,er það, að ]>egar
í upphafi liafi liann orðið fyrir þeim. Það var ekki af
tilviljan tómri, að guðs andi leiddi hann út í eyðimörk-
ina og freistingarstríðið einmitt í byrjun starfsins. í
evðimörkinni oi>nast Jesú tveir vegir. Hann kýs þann
veginn, sem hann veit að lig'gr til liinnar sárustu bar-
áttu, þann veg, er engir muni vilja með honum ganga.