Sameiningin - 01.06.1908, Blaðsíða 13

íog
um, á sama blettinum, hlið við hlið, nálega í sömu spor-
unum, en sjá þó ekki það sama. „Sínum augum lítr hver
á silfrið.“ Þeir hafa sama sjóndeildarhringinn, en þó
eru myndirnar, sem þeir sjá; misjafnar, ólíkar. Sumir
sjá fegrð í náttúrunni, aðrir ekki. Sumir sjá þar dýrð
lifanda guðs, aðrir ekkert nema dautt náttúrulögmál.
Sumir sjá fegrð í náttúrunni á sumum stöðum að eins,
aðrir hvar sem er. Sumir sjá hana á öllum ársins tíð-
um, aðrir ekki nema á sumrin, eða á vorin. Björn
Gunnlaugsson sá fegrðina og dýrð guðs hvað skærast í
vetrarnáttúrunni og vetrarbrautinni. Steingrímr Thor-
steinsson segist ekkert hafa litið fegra en „fagrt kvöld'
á haustin.“ Og bœtir svo við, takandi af öll tvímæli um
álit sitt: „Morgun ei af aftni ber og ei af hausti vorið.“
Á síðastliðnu ári var sú upplýsing send frá Islend-
ingi hér einu blaði á íslandi, að liér í landi væri ekki
svo sem um neina náttúrufegrð að rœða.
Það var bent á það nokkru síðar, við eitt tœkifœri:
liér, að hefði Jónas Hallgrímsson dvalið hér í landi, þá
myndi honum hafa sagzt öðruvísi frá, og var því til
sönnunar vitnað til kvæðisins „Nú er vetr úr bœ“, þar
sem þetta stendr: „Þegar lauf skrýðir björk, þegar
Ijósgul um mörk rennr lifandi kornstanga móða“ o. s..
frv. Nú eru vitanlega til laufskrýddar bjarkir og korn-
akrar hér í Ameríku, í Canada, og þá ekki sízt hérna í
Norðvestrlandinu, þar sem þetta hvorttveggja er í svo
afar stórum stíl. Kornakrar í Danmörku fyrir miðja
nítjándu öld, og kornakrar hér nú á tímum eru auðvitað
varla saman berandi. Það mætti eins vel bera saman
dálítinn stöðuvatnspoll við hafið sjálft. Jónas sá fegrð-
ina í hinni dönsku náttúru, eins og hann lýsir svo inni-
lega í þessu gullfagra erindi. En fregnritinn hérna
hefir auðvitað ekki komið auga á neitt slíkt hér í landi.
Þetta, sem eg hefi hér sagt um Jónas, minnir mig
nú á enn annað:
Á síðastliðnu ári var hundrað ára afmælis þess
ágætismanns minnzt af íslenzku þjóðinni, á íslandi, f
Kaupmannahöfn og hér í Ameríku. Nálega engir, eða
alls engir þeirra, sem opinberlega minntust hans, við