Sameiningin - 01.06.1908, Blaðsíða 15

III
því það hefir líka sínar hlœgilegu hliðar. Tökum til
dœmis Davíðs sálma vísindin. Nokkrar eru þær nú
orðnar vísindalegu niðrstöðurnar um það, hve margir
af þeim sé eftir Davíð sjálfan. En allar hafa þær verið
jafn-óskeikular á sínum tírna, og þeirn verið haldið fram
jafn-fullum hálsi af ýmsum biblíu-sérfrœðingum eða
biblíu-sérvitringum.
Þá má líka, til dœmis, benda á alveg nýkominn boð-
skap frá einum þessum íslenzka vísindamanni, um það,
að eitthvað meira en lítið sé bogið við Prédikarans bók.
Það hefir hann nú, trúi eg, séð á rithættinum, að hún geti
ekki verið eftir sama manninn ölh
Nú vil eg spyrja: Eru minnstu líkindi til, að þessir
menn sé kunnugri bókmenntum forn-Gyðinga en lærðir
nútíðar-menn eru nútíðar-bókmenntunum? 0g hvernig
hefir þeim svo farnazt, þegar þeir hafa ætlað sér að
þekkja höfunda eftir rithætti? Til dœmis má benda á
dulspekis-ritin, sem voru að birtast frá andatrúarmönn-
um í Reykjavík fyrir tveimr árum. Þau áttu að vera
eftir menn mjög nærri oss í tímanum, — menn, sem mik-
ið liggr eftir; og farð í letr á vorri eigin tungu. En
aldrei gat mönnum þó borið saman um það, livort þetta,
sem þeim var eignað, líktist nokkuð öðru, sem eftir þá lá.
Sumir þekktu þar rithátt Jónasar, Konráðs og Snorra.
Aðrir voru sannfœrðir um, að það, sem andatrúarmenn
héldu fram í því efni, væri ,.óekta“ eða falsað, einmitt af
því, hve ritháttrinn var ólíkr þeim, sem höfundar voru
kallaðir. En þegar kemr aftr í Jobsbók, þá fer þeim
nð bera saman; þar er svo sem ekki hætt við, að þeim
missýnist.
Eg skal nefna annað dœmi. Guðmundr Magnússon,
ungt og efnilegt skáld, hefir ritað töluvert á síðari árum,
í bundnu og óbundnu máli. Stjórnin hafði veitt honum
dálítinn stvrk.
Bráðgáfaðr og háskólagenginn ungr fslendingr
hefir lagt fvrir sig að semja ritdóma um flest eða margt,
sem út hefir komið á íslandi á síðari árum, einkum
skáldskan. Hann hefir lagt þetta fyrir sig, og virðist
vera bráðglöggr í þeim efnum.