Sameiningin - 01.06.1908, Blaðsíða 24

120
raust í öllu, sem Þér hafiS til mín talaS, og sett yfir yðr konung.
(2) Og sjá nú! þarna er konungrinn. Eg em orSinn gamall og
grár, og synir mínir eru á meðal yöar, og eg hefi gengið fyrir
augliti yðar frá unga aldri allt til þessia dags. (3) Hér em eg;
vitnið móti mér fyrir drottni og hans smurða: Hvers uxa hefi
eg tekið? og hvers asna hefi eg tekið? og hverjum hefi eg gjört
órétt? og hverjum ofbeldi? og af hvers hendi hefi eg tekið við
mútum, og læst aftr augurn mínum þess vegna? Sé svo, skal
eg yðr aftr gjalda. Og Þeir mæltu: Engan órétt og ekkert of-
beldi hefir þú haft í frammi við oss, og ekkert hefir þú af nokk-
urs manns hendi tekið. (3) Og hann sagði til þeirra: Drott-
inn sé vitni rr.óti yðr, og vitni sé hans srnurði á Þessum degi, að
þér hafið ekkert fundið í minni hendi. Og fólkið anzaði: Veri
þeir vitni! — (13) Og sjáið nú: Þarna er konungrinn, sem þér
hafið valið, sem þér hafið heimtað; sjá, drottinn hefir sett yfir
yðr konung. (14.) Ef þér óttizt drottin, og þjónið honum og
heyrið hans raust, og þverskallizt ekki við drottins skipanir,
hlýðið, bæði þér og konungr yðar, sem yfir yðr rikir, drottni, yðar
guði, ('þá er velj; (13) en ef þér hlýðið ekki raust drottins og
þverskallizt við skipanir drottins, þá mun hönd drottins vera
móti yðr eins og hún var móti feðrum yðar. (16) En kornið nú
hingað, og sjáið þann mikla hlut, sem drottinn gjörir fyrir yðar
augum. (17) Er nú ekki hveiti-uppskera? Eg kalla til drottins,
og hann mun senda reiðarslög og regn; kannizt þá við og sjáið,
að Þér hafið illa gjört fyrir drottni, að beiðast konungs. (18)
Og síðan kallaði Samúel til drottins, og drottinn sendi reiðarslög
og regn þann sarna dag. Þá varð allt fólkið skelkað fyrir drottni
og fyrir Sarnúel. (ig) Og allt fólkið sagði til Samúelsu Bið til
drottins fyrir þrælum þínum, til þíns guðs, að vér ekki deyjum,
því vér höfum bœtt þeirri vonzku ofan á allar vorar syndir, að
vér höfum beiðzt konungs. (20) Og Samúel sagði til fólksins:
Óttizt ekki; þér hafið að hafzt allt þetta illa; víkið að eins ekki
frá drottni, og þjónið drottni með öllu yðar hjarta. (21) Víkið
ekki, snúið yðr ekki til þeirra fánýtu skurðgoða, sem hvorki
hjálpa né frelsa; þvi ónýtir eru þeir. (22) Því drottinn mun
ekki yfirgefa sitt fólk vegna síns rnikla nafns, því drottni hefir
þóknazt að gjöra yðr að sínu fólki. (23) Og fjarri sé það mér
að syndga móti drottni, að eg skyldi hætta að biðja fyrir yðr, og
eg vil kenna yðr þann góða og rétta veg. (2\) Óttist einungis
drottin, og bjóniö honum með öllu yðar hjarta dyggilega; bví
sjáið, hversu mikið hann hefir við yðr gjört. (23) En ef þér
hreytið illa, þá verðr bæði yðr og konungi yðar í burtu kippt.
Minnistexti er 24. versið, sem hér er með skáletri prentað.