Faxi - 01.03.1986, Blaðsíða 7

TÍMAMÓTAÁR
Hitaveitu Suðumesja
Starfsferill Hitaveitu Suðumesja spannar nú rúm 10 ár. Á
þessu 10 ára tímabili hefur hitaveitan verið lögð í alla þétt-
býliskjama Suðumesja. Framkvæmdasögunni má skipta
niður á árin, þannig að hverju ári fylgir ákveðinn áfangi, sem
í öllum tilfellum er merkur áfangi í sögu Suðumesjabyggða.
Auk þess mun hvert einstakt byggðarlag minnast hans í sögu
sinni. Síðustu ár hafa verið minni athafhaár þar sem öllum
stærri áföngum er x raun lokið. Árið 1985 var sér í lagi lítið
framkvæmdaár og mætti því vænta þess að það skipaði ekki
stóran sess í sögu hitaveitunnar. Því er þó þannig varið, að ár-
ið 1985 mun skipa sér í röð eftirminnilegustu ára í sögu fyrir-
tækisins og markar það tímamót í sögu þess. M.a. vegna þess
að árið 1985 er fyrsta árið sem H.S. skilar hagnaði, en hann
var kr. 85.696.634,- og var þó búið að afskrifa með eðlilegum
hætti kr. 129.051.113.-
Avarp Hitaveitustjóra
Ingólfs Aðalsteinssonar
Með sameiningu rafveitna og
hitaveitna á síðasta ári hafa Suð-
urnesjamenn stigið skref, sem er
það stórt, að til stórtíðinda má
telja. Vegna eðli málsins er það
svo að vandamál sameiningarinn-
ar koma ílest niður á hitaveitunni,
þar sem hún er stofninn í sameig-
inlega fyrirtækinu, og tekur við
starfsemi allra rafveitnanna og
verður að samræma reksturinn.
En hver eru þá helstu vandamál
sameiningarinnar?
Ffá undirskrift Hitaveitu Suður-
nesja og Inaðarráðuneytisins. Sitj-
undi: Steinþór Júlíusson, Sverrir
Hermannsson. Standandi: Leifur
Isaksson, Ingólfur Adalsteinsson,
Gunnar Sveinsson, Benedikt Blönd-
ai Eiríkur A/exanderson, Jóhann
Einvardsson, Júlíus Jónsson, Ólafur
Nilsson, Kristján Jónsson, Guð-
mundur Malmquist, Halldór Krist-
jánsson, Ólafúr G. Einarsson, Albert
'Vbcrtsson, Finnbogi Björnsson, Jón
K. Ólafsson, Albert K. Sanders, Jón
Gunnar Stefánsson, Páll Flygenring,
■drni í>. Árnason.
Þau eru af mörgum toga, eins og
að líkum lætur, þegar samræma
þarf rekstur sjö fyrirtækja. I því
sambandi skal á það bent: a) að
starfsmenn rafveitnanna voru um
tuttugu talsins og gerast þeir nú
allflestir starfsmenn hitaveitunn-
ar. Augljóst er að þeir hafa ekki
allir notið samræmdra launa-
kjara, en ekki verður hjá því kom-
ist að samræmi ríki milli allra
fyrrverandi starfsmanna rafveitn-
anna, þegar þeir þyggja laun hjá
sama fyrirtæki. Auk þess þarf að
samræma kjör þeirra þeim kjör-
um, sem eru ráðandi innan hita-
veitunnar.
Launamál verða þó að sjálf-
sögðu ekki leyst nema í samræmi
við launasamninga almennt, en
það getur vissulega tekið úma að
greiða úr öllum vandamálum sem
þeim eru tengd.
b) Með tuttugu manna fjölgun á
starfsliði þarf að auka húsrými og
tryggja eðlilega vinnuaðstöðu fyr-
ir allan þann hóp.
Húsnæðisvandi hitaveitunnar
er að mestu leystur hvað húsrými
varðar, en keypt hefur verið 700
m2 hús, sem er áfast aðaibyggingu
hitaveitunnar, og hefir því verið
breytt í skrifstofur og iager og er
nú unnið af fuilum krafti að
innréttingum og endurskipulagn-
ingu húsnæðis með það markmið
í huga að ná fram þeirri hagræð-
ingu sem stefnt var að með sam-
einingunni.
En hver er sú hagræðing?
Hér mun ég telja upp nokkur
atriði, en langt er frá því að þar
komi öii kurl til grafar.
Fyrir sameiningu mun hitaveit-
an hafa sent út um 5600 gjald-
seðla fyrir notkun á heitu vatni,
en gjaldseðlar rafmagns eru rúmir
6200 — þetta eru alls um 11 800
seðlar. í stað þess að senda þessa
seðla út sitt í hvoru lagi eru þeir
nú sameinaðir.
Með sameiningunni er beinn
sparnaður um 6000 seðlar, sem
rnunu kosta í pappír og póstgjöld-
um um 90.000 kr. á mánuði, þ.e.
1.080.000 kr. á ári. Auk þessarar
upphæðar sparast mikið í vinnslu
og innheimtukostnaði, þar sem
sömu starfsmenn vinna samfleytt
að vinnslu og tékkun allra gjald-
seðlanna. Þá verður mikill sparn-
aður í samræmdri innheimtu
hitaveitu og rafmagns, sem þýðir
minni skuldatöp og þar með lægri
gjaldskrá. Umtalsverður sparn-
aður á að fást með sameiginlegum
innkaupum, en áður þurfti hver
veita að liggja með ákveðið lág-
mark varahluta, sem nú gæti í
sumum tilfellum nýst sem full-
nægjandi lager fyrir allt svæðið.
Enn eitt skal talið, sem trúlega
vegur þyngst til lækkunar á raf-
orkuverði, en það eru sameiginleg
raforkukaup með einum samtíma
mældum afltoppi í stað margra.
Þá er enn ógetið möguleika til
hagkvæmari samkeyrslu raforku-
veranna í Svartsengi.
Af þessari upptalningu lokinni
væri ef til vill æskilegt að líta
nokkuð á þátt hitaveitunnar í við-
FAXI 83