Frjáls verslun - 01.07.2002, Síða 27

Hinn sögulegi fundur 12. ágúst:
FRÉTTASKÝRING; SPRON-IVIflLIÐ
Ræða Sigurðar vakti
langmesta athygli
Fandur stofnfláreigenda Spron á Grand Hóteli Reykjavík hinn
12. ágúst varð ekki síst sögulegur vegna mikils mannflölda
sem sótti fundinn, en 866 stofnJjáreigendur og fulltrúar
þeirra mættu á hann. Um 1.100 stofníjáreigendur eru í Spron.
Kastljós flölmiðla beindist að fundinum í nokkra daga, meðal
annars vegna þess hve margir þekktir menn úr viðskiptalífinu
sóttu hann. Jón G. Tómasson, formaður stjórnar
Spron, rakti yfirtökutilboð Búnaðarbankans
frá sjónarhóli sljórnarinnar og svo mikil
reiði var í málinu að það kom varla
nokkrum á óvart að hann gagnrýndi
þar harðlega stofnfláreigendurna
fimm sem buðust til að kaupa allt
stofnfé Spron með fulltingi
Búnaðarbankans. Jón sagði meðal
annars: „Amman í Brekkukoti
sagði: ,Auðæfi eru það sem ekki
aðrir ná af manni.“ Ég lít á það sem
auðæfi að hafa staðfastan vilja til að
fylgja settum lögum og reglum og
þeim auðæfum mun enginn ná af
okkur sem siljum í stjórn Sparisjóðs
Reykjavíkur og nágrennis," sagði Jón.
Pétur Blöndal, einn fimmmenninganna, svarði
Jóni að sjálfsögðu fullum hálsi.
Ræða Sigurðar En fleiri tóku til máls. Sú ræða, sem vakti
mesta athygli á fundinum og ijölmargir hafa vísað til í umræð-
um manna á meðal um Spron-málið eftir fundinn, var ræða
Sigurðar Tómassonar endurskoðanda. Sigurður var eins konar
þriðji aðili í málinu, hvorki á bandi stjórnar né fimmmenning-
anna og stóð upp vegna þess að honum blöskraði allur sá at-
gangur sem hafði verið í málinu og taldi að eigið fé sparisjóðs-
ins ætti alls ekki að geta verið söluvara - hvorki beint né óbeint!
Sigurður sagði í upphafi máls síns: „Tillaga stjórnar spari-
sjóðsins um hlutafélagavæðingu hefði orðið tillaga um slit á nú-
verandi rekstrarfyrirkomulagi. Tillagan segir okkur að
stjórnin telur núverandi rekstrargrundvöll sparisjóðsins ófull-
nægjandi. Þegar svo er komið hefði allt eins mátt segja að best
væri að slíta sparisjóðnum og skipta honum upp eins og segir
í 39. grein samþykkta hans. Þá hefði þetta einskis manns eigið
fé fundið sína réttu eigendur: Menningar og líknarmál á starfs-
svæðinu. Það væri sómi af fyrir alla stofnfjáreigendur í 70 ára
sögu sparisjóðsins ef þannig væri að málum staðið. Mér þætti
ekki ólíklegt að frumherjunum mundi hugnast slík ráðstöfun.
Hugmyndir um hlutafélagavæðingu eru einhveijar stórhug-
myndir um að ekkert gangi og ekkert komi að gagni nema það
sé stórt. Ég held ekki að sparisjóðshugmyndin sé um slíkt. En
hlutafélagavæðingin kom af stað þeirri orrahríð sem nú hefur
staðið í 6 vikur. Það eru klókir féhirðar, Pétur og Co, sem komu
stjórninni og fleirum í opna skjöldu. Einskis manns eigið fé er
auðvitað það sem baráttan snýst um. En þetta fé á hvorki að
vera gefins eða til sölu. Ef það verður ekki verndað á annan
hátt þá á að finna því þann farveg sem samþykktirnar segja til
um. Að meðtöldum Pétri og Co. þá hafa allir stofn-
fjáreigendur vitað um þau vistarbönd verð-
mætis sem stofnfjáreigninni hefur fýlgt.“
Síðan ræddi Sigurður um við-
skiptasiðferðið varðandi mál spari-
sjóðsins út frá þessum orðum úr pré-
dikun dómkirkjuprests: „Hvað býr
að baki því markmiði að hrifsa til
sín með klóm og kjafti allt sem
hægt er að hremma? Taka og yfir-
taka og leita síðan í sífellu nýrra
fjárfestingarkosta vegna þess að
ekkert og aldrei er nóg.“
Síðan sagði Sigurður: „Mitt í orra-
hríðinni kemur svo Starfsmanna-
sjóður Spron ehf., vill kaupa stofnbréf á
margföldu yfirgengi, gerast ráðandi afl f
rekstri sjóðsins og tilgangurinn er að reka
sparisjóðinn áfram í núverandi formi. Að 165 starfs-
menn séu að kaupa sér starfsöryggi fyrir 2,6 milljarða króna?
Krónur 15 milljónir á mann. Heildarlaun hjá sparisjóðnum á ár-
inu 2001 voru 616 milljónir króna. Engin laun í plús 4 ár -
ijögurra ára laun til að tryggja starfsöryggi sitt ? (Innskot: Hér
er ekki reiknað með staðgreiðsluskatti og hefði þess vegna
mátt bæta við tímann.)
Erum við stofnfjáreigendur tilbúnir að eiga svona viðskipti
og leggja alla þessa byrði á starfsmenn? Getum við nokkurn
tímann komið aftur í sparisjóðinn og horfst í augu við þetta fólk
sem við neyðum til að kaupa stofnféð af okkur bara svo það
geti tryggt starfsöryggi sitt? Eða eru starfsmennirnir að ganga
erinda Kaupþings - er þetta bara yfirtökutilboð frá Kaupþingi?
Ég spyr sjálfan mig.“
Að lokum sagði Sigurður: „Stjórn sparisjóðsins er vandi á
höndum og ég hefði kosið henni annað hlutskipti en standa í
þessum hildarleik. Sem ég held að sé langt frá því að vera
lokið. Að mínu mati hefði hún átt að standa við þau orð sem í
upphafi komu og sögðu að stofnfjáreigandi ætti engan rétt til
hlutar í eigin fé sparisjóðsins nema sem næmi framreiknuðu
stofnfé. Með því að hætta við hlutafélagavæðinguna hefði
stjórnin átt að hafna kaup- eða söluhugmyndum og, ásamt
starfsmönnum, standa af sér vantraustið eða falla með sæmd.
Vona ég svo að stjórninni farnist vel í vandasömu starfi."®]
27