Morgunn - 01.06.1969, Page 21

MORGUNN
15
og blæbrigða. Víst eru þessi hljómtæki dásamleg á margan
hátt og bera miklu hugviti og snilli vitni. En þó get ég ekki
varizt þeirri hugsun, að þessi mikla tækni sé tekin að leiða
okkur í öfgar og að við beitum henni sjálfri listinni til af-
skræmingar og tjóns. Hávaðinn er að fá yfirhöndina allt of
víða. Hljóðfæra- og raddamergðin er orðin svo mikil, og há-
vaðinn svo ægilegur og yfirþyrmandi, að hin tæra, máttuga
en þó milda fegurð tónanna nær ekki að orka á sál og hug,
„göfga og lyfta í ljóma“ eins og skáldið orðar það. Kraft-
birtingarhljómur guðdómsins er ekki hávaðinn, ekki skellir
í hlemmum og blikkdósum, ekki ískur í sög, heldur það, sem
vekur bergmál í sálinni, lyftir henni til hærra flugs.
Ég verð að segja það eins og er, þó það kunni einhvern að
hneyksla, að ég sé eftir þeim stundum, þegar ég hef ekki
komizt hjá að hlusta á ýmsar danshljómsveitir, gaul og væl
margra dægurlagasöngvaranna eða villimannleg öskur
beetlanna. Og til þess að fullkomna þennan fallega söng,
fylgja oft lostafullir tilburðir hálfnakinna kvenna og ámát-
legar fettur og brettur háöskrandi unglinga, sem með ein-
hverjum duiarfullum hætti hefur tekizt að láta sér vaxa
skeggtoppa hér og þar á andlitinu og flókinn hárlubba, sem
lafir niður í augu. Ef þessi fyrirgangur höfðar að einhverju
ieyti til áhorfenda, er það fyrst og fremst til lægstu og frum-
stæðustu hvata. Hér kann að vísu að mega segja, að umbúð-
irnar svari til innihaldsins, en innihaldið svarar áreiðanlega
ekki til þess hlutverks, sem hinni göfugu list hljóms og tóna
er ætlað í lífi og þroska mannsins.
En hvað er þá að segja um trúna og þá hina kristnu trú
fyrst og fremst? Er ekki einnig þar um kjarna og umbúðir
að ræða? Og vegna þess, að trúin er mikilvægasti og senni-
lega einnig sterkasti þátturinn í lífsstefnu, líðan og breytni
mannsins, er það hverjum hugsandi manni höfuðnauðsyn,
að gera sér sem ljósasta grein fyrir því, hvað sé kjarni henn-
ar og hvað umbúðir, sem menn hafa vafið hana í.
Engum, sem les guðspjöllin með athygli og opnum huga
getur, að ég hygg, blandazt hugur um það, að kjarninn í boð-